jakie są stroje ludowe Litwy? PLIS potrzebuje na dziś

Dzukija – była jednym z najuboższych regionów Litwy, dlatego też stroje ludzi żyjących na tych terenach nie były bogato zdobione, miały posępne kolory.Ubrania szyto z lnu, bawełny lub wełny. Koszule były bawełniane, wybielane. Koszule damskie miały wyszywany kołnierz i rękawy, pełniły więc rolę bluzki. Na koszulę zakładano sznurowaną kamizelkę. Kamizelki, spódnice i spodnie męskie tkano z wełnianych nici. Materiał na spodnie i ubrania zimowe filcowano w gorącej wodzie, aby był trwalszy i nieprzemakalny. Spódnice, kamizelki, fartuszki tkano z domieszką lnu i wełny. Najbardziej lubiane kolory ubrań to: zielony, ciemnoniebieski, czerwony, żółty, biały, czarny, brązowy. Spódnice i kamizelki szyto z materiału w kratkę, w drobne wzory, paski.Z końca XIX w. znane są również spódnice kameliowe, czyli z wełny wielbłądziej. Były one najczęściej jednobarwne – zielone, brązowe, czarne.Fartuszki kobiece były tkane z wełny i lnu. Dół zazwyczaj był wykończony plisowaną falbaną lub koronką. Fartuszki zdobiono wyszywanymi motywami kwiatowymi.Ważną częścią ubioru zarówno męskiego i kobiecego była krajka. Używano jej jako paska do podtrzymywania spodni lub przepasania koszuli.Do ozdób kobiecych – poza krajkami – należały naszyjniki z bursztynu, ozdobnego szkła, rzadziej z korali oraz wełniane chusty, którymi mężatki okrywały głowy. Pod chustę zakładały białe czepki przystrajane koralikami. Czepki wykonywano szydełkiem lub dziano na drutach.Powszechnie używanym obuwiem do XX w. były drewniaki (klumpes). Stąd pochodzi nazwa kapeli „Klumpe” działającej przy DKL.Strój odświętny różnił się od codziennego jedynie gatunkiem materiału. Np. materiał na odświętne koszule był cieniutki i bardzo dobrze wybielany. Od drugiej połowy XIX w. zaczęto szyć bawełniane koszule .Używane dziś stroje ludowe, szczególnie w zespołach artystycznych pieśni i tańca, są stylizowane. Większość z nich jest szyta na Litwie. Strój charakteryzuje się wesołymi kolorami. Na głowę najczęściej jest zakładana korona (karuna).Jedynie zespoły folklorystyczne mają strój tradycyjny, zbliżony do opisanego zarówno pod względem kolorystyki, jak i jego części składowych

Dzukija – była jednym z najuboższych regionów Litwy, dlatego też stroje ludzi żyjących na tych terenach nie były bogato zdobione, miały posępne kolory. Ubrania szyto z lnu, bawełny lub wełny. Koszule były bawełniane, wybielane. Koszule damskie miały wyszywany kołnierz i rękawy, pełniły więc rolę bluzki. Na koszulę zakładano sznurowaną kamizelkę. Kamizelki, spódnice i spodnie męskie tkano z wełnianych nici. Materiał na spodnie i ubrania zimowe filcowano w gorącej wodzie, aby był trwalszy i nieprzemakalny. Spódnice, kamizelki, fartuszki tkano z domieszką lnu i wełny. Najbardziej lubiane kolory ubrań to: zielony, ciemnoniebieski, czerwony, żółty, biały, czarny, brązowy. Spódnice i kamizelki szyto z materiału w kratkę, w drobne wzory, paski. Z końca XIX w. znane są również spódnice kameliowe, czyli z wełny wielbłądziej. Były one najczęściej jednobarwne – zielone, brązowe, czarne. Fartuszki kobiece były tkane z wełny i lnu. Dół zazwyczaj był wykończony plisowaną falbaną lub koronką. Fartuszki zdobiono wyszywanymi motywami kwiatowymi. Ważną częścią ubioru zarówno męskiego i kobiecego była krajka. Używano jej jako paska do podtrzymywania spodni lub przepasania koszuli. Do ozdób kobiecych – poza krajkami – należały naszyjniki z bursztynu, ozdobnego szkła, rzadziej z korali oraz wełniane chusty, którymi mężatki okrywały głowy. Pod chustę zakładały białe czepki przystrajane koralikami. Czepki wykonywano szydełkiem lub dziano na drutach. Powszechnie używanym obuwiem do XX w. były drewniaki (klumpes). Stąd pochodzi nazwa kapeli „Klumpe” działającej przy DKL. Strój odświętny różnił się od codziennego jedynie gatunkiem materiału. Np. materiał na odświętne koszule był cieniutki i bardzo dobrze wybielany. Od drugiej połowy XIX w. zaczęto szyć bawełniane koszule . Używane dziś stroje ludowe, szczególnie w zespołach artystycznych pieśni i tańca, są stylizowane. Większość z nich jest szyta na Litwie. Strój charakteryzuje się wesołymi kolorami. Na głowę najczęściej jest zakładana korona (karuna). Jedynie zespoły folklorystyczne mają strój tradycyjny, zbliżony do opisanego zarówno pod względem kolorystyki, jak i jego części składowych.