Opisz pochodzenie tańca "polonez" Proszę !!! 

Polonez jest tańcem pochodzenia ludowego. Pierwsze wzmianki o tańcu w rodzaju poloneza pochodzą z II poł. XVI i początków XVII w., głównie z relacji cudzoziemców. Jedna z takich notatek opisuje taniec wykonany w 1574 r. podczas uroczystości koronacji Henryka III Walezego: „gdy Henryk Walezy zasiadł w sali zabaw na tronie ozwały się dźwięki nieznanego tańca i przed królem przesuwać się zaczął wąż długi, wijący się w niezliczone skręty, w którym tancerze wiedli tancerki za ręce, a każda para przechodząc przed tronem, składała majestatowi ukłon głęboki. Taneczny wąż sunął powoli i majestatycznie, co kilka kroków przystawał, a wówczas mężczyźni kłaniali się partnerkom głęboko, ścierając czapkami pył spod ich stóp. Zbliżywszy się do tronu, senatorowie, dostojnicy, rycerstwo przedstawiali królowi z wielkągodnością żony, po czym – ciągle w rytmie uroczystego tańca – rozchodzili się, para w jedną, para w drugą stronę, na boki sali.”W polskiej muzyce ludowej polonez znany był pod różnymi nazwami: „taniec polski”, „wolny”, „chodzony”, „starodawny”, „chmielowy”, „gęsi”, „wielki”, „pieszy”, „powolny”, „powolej”, „łażony”, „okrągły”, „staroświecki” – w zależności od rejonu występowania oraz od obrzędów i uroczystości na których był wykonywany.Nazwa polonez pojawia się dopiero od roku 1730 jako nazwa francuska – polonaise. Wcześniej znany był pod innymi nazwami. Obok nazwy polonez utrzymywała się do początków w. dawna nazwa „polski”.Polonezy ludowe były utworami śpiewanymi i miały dość jednostajną budowę rytmiczną. Przykładem pierwotnej postaci poloneza są melodie kolęd „W żłobie leży”, „Bóg się rodzi” czy „Dzisiaj w Betlejem”.Od ludu taniec ten przejęły zaścianki szlacheckie. Typem tego rodzaju polonezówśpiewanych jest zachowany z epoki saskiej polonez „Z wysokich parnasów” oraz polonezy z oper St. Moniuszki – „Halki” i „Strasznego Dworu”.Kolejny etap w historii poloneza to typ dworski. Tańczono go na dworach magnatów i królów majestatycznie i dostojnie z niezwykłą powagą, budzącą zdziwienie cudzoziemców.Specyficzny rytm poloneza nadaje mu właściwą posuwistość, okazałość i tryumfalny blask. Zasadniczą cechą polonezów dworskich jest ich charakter instrumentalny, w przeciwieństwie do wokalnego charakteru polonezów ludowych i zaściankowo-szlacheckich.Obraz muzyczny tańca, na który składa się model metro-rytmiczny, tempo wykonywania, cechy melodyczne a także forma i obraz ruchowy, kształtował się stopniowo a z biegiem czasu podlegał zmianom. Zespół cech muzycznych i tanecznych ukształtował się pomiędzy II połowąXVIII w. a początkiem XIX w. Jest to okres największej popularności formy towarzyskiej tego tańca i artystycznej muzyki stylizowanej.Tańczony pod koniec XVI i w XVII wieku na dworze królów polskich polonez, był swego rodzaju paradą szlachty przed królem; stanowił nieodzowną część ceremoniału dworskiego. Otwierano nim największe uroczystości. Był tańcem poważnym, dostojnym. Zaczynała go i prowadziła para „najznakomitsza”. Za nią szły godnie, posuwiście inne pary.Od połowy XVII w. polonez znany wśród wszystkich warstw społecznych naszego kraju zyskał rangę oraz miano tańca narodowego. Osiągnął sławę i poza jego granicami (Łużyce, Szwecja – taniec „Polska”) jako szczególnie reprezentatywny dla naszej kultury. Stał sięsynonimem polskości.

Polonez (fr. polonaise, la polonaise, wł. la polacca, w domyśle: taniec polski) – reprezentacyjny polski taniec narodowy (dawniej dworski).Obraz Kornela Szlegela Polonez pod gołym niebemSpis treści  [ukryj] 1 Geneza tańca2 Nazwa3 Struktura4 Polonez w muzyce5 Zobacz teżGeneza tańca[edytuj | edytuj kod]Pierwowzorem poloneza był taniec pieszy pochodzenia ludowego, tańczony najpierw wśród ludu, znany w swym pierwowzorze - chmielowym z drugiej połowy XVI i początku XVII wieku, z czasem przyjął się na dworach magnackich. Na dworach królów polskich polonez stanowił element ceremoniału dworskiego, będąc paradą szlachty przed monarchą. Tańczony był na rozpoczęcie balów, również obecnie inauguruje niektóre imprezy, dla podkreślenia ich uroczystego charakteru (np. studniówki).Nazwa[edytuj | edytuj kod]W zależności od regionu, polonez znany był pod różnymi nazwami: taniec polski, chodzony, pieszy, łażony, wolny, powolny, okrągły, starodawny, staroświecki, chmielowy, gęsi, wielki.Istnieje opinia, że nazwa polonez pojawiła się dopiero w latach trzydziestych XVIII wieku, jako spolszczenie francuskiego polonaise; francuskie à la polonaise czy włoskie alla polacca oznaczają "w charakterze poloneza".Struktura[edytuj | edytuj kod]Typowy rytm polonezaPolonez jest tańcem uroczystym, w którym gracji ruchów towarzyszą posuwiste kroki. Zwykle w formie pieśni dwuczęściowej. Metrum 3/4, tempoumiarkowane, raczej powolne. Charakterystyczny dla poloneza jest powtarzający się schemat rytmiczny, ósemkowy, z dwoma szesnastkami na "i" pierwszej miary. Typowy rytm poloneza Michał Kazimierz Ogiński – Polonez Pożegnanie Ojczyzny Typowy rytm zakończenia polonezaPolonez w muzyce[edytuj | edytuj kod] Osobny artykuł: Polonez (muzyka).Fryderyk Chopin – Polonez Op.53MENU0:00Polonez Op.53 Chopina w wykonaniu Giorgia LacabidzegoW formie stylizowanej polonez jako styl muzyczny pojawił się już w suicie barokowej, a wielu późniejszych kompozytorów sięgało po ten temat. Najbardziej znane w świecie polonezy komponował Fryderyk Chopin, który uczynił z nich arcydzieła muzyki poważnej, czego przykładem jest Polonez As-dur, często kojarzony z Polską. W swoim dorobku polonezy mają także Stanisław Moniuszko orazMichał Kleofas Ogiński - Pożegnanie Ojczyzny. Również wielu zagranicznych kompozytorów takich jak Johann Sebastian Bach, Georg Philipp Telemann, Wolfgang Amadeusz Mozart, Franz Schubert, Carl Maria von Weber, Robert Schumann, Ferenc Liszt, Moritz Moszkowski, Mauro Giuliani, Modest Musorgski, Piotr Czajkowski i Aleksandr Skriabin komponowało polonezy jako osobne utwory muzyczne bądź umieszczały go jako ich część.Polonez zachował się w kolędach: W żłobie leży, Dzisiaj w Betlejem, Bóg się rodzi, Serca ludzkie się radują czy niemieckiej kolędzie O Tannenbaum. Wśród muzykologów spotyka się opinie, że dopiero w XVIII ułożono teksty religijne do wcześniej znanych melodii tanecz