dlaczego antarktyda topnieje???

AntarktydaOpuśćmy na razie Arktykę i przenieśmy się na Antarktydę. Pomiędzy lodami Arktyki a Antarktydy są olbrzymie różnice. Antarktyda to kontynent położony wokół bieguna południowego, na którym grubość lądolodu sięga kilku kilometrów. Do tego cyrkulacja powietrza w komórce okołobiegunowej, zachodnie wiatry okrążające Antarktydę i prądy oceaniczne Dryfu Wiatrów Zachodnich skutecznie izolują wnętrze Antarktydy od dopływu ciepłych mas powietrza z północy. W dodatku istniejąca nad Antarktydą dziura ozonowa powoduje obniżenie temperatury troposfery.Wyraźnie ogrzewają się za to obszar półwyspu Antarktycznego i Antarktydy Zachodniej, temperatura Antarktydy Wschodniej wzrosła jedynie nieznacznie. Rys. Zmiany temperatury na Antarktydzie w przeciągu ostatnich 50 lat. Antarktyda Zachodnia, oddzielona od Antarktydy Wschodniej długim łańcuchem górskim, ogrzewa się szybciej. Zmiany temperatury w stopniach Celsjusza. [Źródło: NASA]Antarktydę można podzielić na trzy obszary: Wysunięty na północ Półwysep Antarktyczny, który jest niewielki i szybko się ogrzewa.Półwysep Antarktyczny doświadczył gwałtownego wzrostu temperatury, o blisko 3°C w przeciągu ostatnich 50 lat. Obserwujemy tu szybką utratę masy przez lodowce. Jednak ich sumaryczna masa jest niewielka i nawet ich całkowite stopienie nie zmieni istotnie poziomu oceanów.Stabilne, zimne, spoczywające na lądzie obszary Antarktydy Wschodniej, które nie stopnieją najprawdopodobniej w znaczącym stopniu nawet w ciągu stuleci. Kluczowy obszar Antarktydy Zachodniej, zawierający lodowce spoczywające w wodzie, niżej położone i potencjalnie znacznie mniej stabilne. Ich stopienie podniosłoby poziom wody o około 5 metrów.Pomiary zmiany masy lądolodu antarktycznego do niedawna były bardzo trudnym zadaniem. Sytuację zmieniło wprowadzenie do użycia satelitów GRACE (Gravity Recovery and Climate Experiment), mierzących zmianę mas obiektów poprzez wykrywanie lokalnych zmian pola grawitacyjnego Ziemi. Pomiary wykonane w latach 2002 - 2005 wykazały szybką utratę masy lądolodu Antarktydy Zachodniej, na poziomie 150 km3 lodu rocznie.Rys. Miesięczna zmiana masy lodowej wraz z dopasowanymi trendami dla Antarktydy Zachodniej (kolor czerwony) i Antarktydy Wschodniej (kolor zielony) w okresie kwiecień 2002 - sierpień 2005.W środku kontynentu, pomimo wzrostu temperatury, nie obserwujemy obecnie zauważalnych zmian masy lodowca. Na Antarktydzie Wschodniej jest tak zimno, ze nawet podniesienie się temperatury o kilka stopni nie zmieni faktu, że całość opadów będzie od razu zamarzać i powodować przyrost lądolodu. Ponadto zwiększenie parowania z powierzchni oceanów powoduje zwiększenie opadów. Tak więc utrzymywanie masy lądolodu w środku Antarktydy (a może nawet jej lekki przyrost) to także pośredni efekt ocieplania się klimatu Ziemi.Jednak obserwacje lodowców prowadzą do wniosku, że stabilność lądolodu, szczególnie Antarktydy Zachodniej, może być poważnie zagrożona. Mamy tu do czynienia z dwiema kategoriami lodowców, które mogą okazać się niestabilne. Pierwsza z nich to pływające lodowce szelfowe. Lodowce szelfowe to grube płyty lodowe, tworzone przez zsuwające się do oceanu lodowce i pływające na jego powierzchni wokół Antarktydy. Największy dotychczas zaobserwowany rozpad lodu pływającego miał miejsce w lutym i marcu 2002, kiedy rozpadł się lodowiec Larsen B o powierzchni 3250 km2 i grubości 220m (wysokość czubka iglicy Pałacu Kultury w Warszawie). Lodowiec był stabilny przez 12000 lat i nikt nie spodziewał się jego rozpadu, a już na pewno nie tak szybkiego.Zobacz animację: Lodowiec Larsen B - krawędź i obszar zajmowany przed rozpadem.Rys. Rozpad lodowca Larsen B w lutym i marcu 2002 .Uważa się, że główną przyczyną tak szybkiego rozpadu było wnikanie stopionej wody z roztopów w szczeliny w lodzie. W lecie na lodowcu pojawiają się rzeki, których woda znika w szczelinach lądolodu. Woda ta rozsadza lądolód, a przenikając do podłoża opartego o skały lodowca działała też jak smar, na którym lądolód może się ślizgać . Lodowiec na lądzie zaczyna się zsuwać w dół w stronę oceanu, pchając przed sobą lód pływający. Spoistość lądolodu  zostaje naruszona i lodowiec kruszy się i rozpada.Rys. Mechanizm kruszenia się i rozpadu lodowcaRozpad lodowca szelfowego, który wcześniej pełnił rolę "korka w butelce", powoduje, że znajdujący się na lądzie lodowiec, wcześniej podtrzymywany przez lód pływający, może zjechać do oceanu.Druga kategoria zagrożonych lodowców, to lodowce oparte o dno oceaniczne. Wiele lodowców, szczególnie Antarktydy Zachodniej nie spoczywa na lądzie, lecz na dnie oceanicznym. Wydawałoby się, że dno tych lodowców jest odizolowane od wpływów ogrzewającej się atmosfery. Ostatnie badania sugerują jednak, że może być inaczej. Zmiany klimatu powodują wzrost siły okrążających (i izolujących) Antarktydę wiatrów zachodnich. Wiatry te odpychają od Antarktydy wody powierzchniowe, na których miejsce napływają wody głębinowe, o temperaturze wyższej od zera. Wody te podmywają od dołu spoczywające na dnie oceanicznym lodowce i roztapiają je, co może zapoczątkować reakcję łańcuchową ich rozpadu.Dotyczy to szczególnie lodowców na Morzu Amundsena, takich jak Pine Island lub Thwaites, dwóch z pięciu największych na Antarktydzie. Ich rozpad podniósłby poziom oceanów o 1 - 2 metry. W ostatnich latach utrata masy przez te lodowce zauważalnie wzrosła. Krawędź lodowców znajduje się na płytkich wodach, dalej są one oparte na głębokim nawet na 2000 metrów dnie oceanicznym. Rys. Głębokość Morza Amundsena. Krawędź lodowca (brązowa linia, ocean jest w prawej dolnej części mapy) przebiega po wyspach i płytkich obszarach morza. Źródło: jsgUkształtowanie dna powoduje, że jeśli te lodowce cofną się tak, że ich krawędź znajdzie się na głębszej wodzie, to całość lodowca może się zdestabilizować i stopniowo rozsypać. Rys. Kwestia stabilności lodowców Zachodniej Antarktydy na przykładzie lodowca Thwaites. Jego spód spoczywa na głębokim dnie oceanicznym, obniżającym się w stronę głównej masy lodowca. Na górnym rysunku pokazana jest obecna sytuacja. Przyrost masy z opadów (q) jest zbilansowany utratą masy na krawędzi. Na dolnym rysunku pokazana jest sytuacja po utracie części masy - w związku ze zmaleniem lodowca zmniejszy się przyrost masy, a z powodu znalezienia się na głębszej wodzie zwiększy się utrata masy. Lodowiec staje się niestabilny. Źródł: jsgRozpad lodowców Pine Island i Thwaites spowodowałby efekt domina i destabilizację całego lądolodu Antarktydy Zachodniej, który zsunąłby się do Morza Amundsena, podnosząc poziom oceanów o 5 metrów. Pociągnęłoby to za sobą również destabilizację części lądolodu Antarktydy Wschodniej (jest w nim tak wielka ilość wody, że wystarczyłoby na podniesienie poziomu oceanów o 65 metrów).Najbardziej widoczny efekt roztapiania się lodowców i wiecznej zmarzliny to wzrost poziomu oceanów.

jest to efekt globalnego ocieplenia  pozdrawiam 

Hejka to mam na jutro z biologii na plakat :Dlaczego antarktyda Hejka to mam na jutro z biologii na plakat : Dlaczego antarktyda topnieje ??? Help !!! dam naj za 1 odp

Hejka to mam na jutro z biologii na plakat :Dlaczego antarktyda Hejka to mam na jutro z biologii na plakat : Dlaczego antarktyda topnieje ??? Help !!! dam naj za 1 odp...