Opisze budowę 3 wybranych instrumentów pilne 

Skrzypce: 1 – podbródek; 2 – strunnik; 3 – podstawek (mostek); 4 – struna; 5 – podstrunnica; 6 – stroik; 7 – otwór rezonansowy; 8 – talia (wcięcie); 9 – żyłka (ornament);10 – płyta górna; 11 – boczek; 12 – guzik; Pianino: strojnicakołek stroikowyagrafaśruba mocująca mechanizmstrunatłumikdźwignia tłumikadźwignia orzechabelka konstrukcyjnadźwignia prawego pedału (pedał forte)łyżeczka tłumikowadźwignia klawiszowapilotdźwignia głównastopka popychaczabaryłka wyzwalaczapopychaczchwytnikprzeciwchwytniklistwa oporowa młotkówmłotek        flet: korpus, główka, stopka

Gitara to stary arabski instrument muzyczny. Należy do grupy instrumentów strunowych - szarpanych. Pudło rezonansowe gitary klasycznej ma kształt owalny, w środku jest zwężone. W środkowej części płyty wierzchniej znajduje się okrągły otwór rezonansowy. Długa szyjka zaopatrzona jest w metalowe progi. 6 strun stroi się w kwartach z tercją między struną 4 a 5: E, A, d, g, h, e1. Grający skraca struny lewą ręką. Swój renesans przeżyła w II połowie XX wieku. Obecnie używa się gitary głównie jako instrument akompaniujący do śpiewu oraz w zespołach jazzowych, dla których budowana jest w kilku odmianach.   Gitara hawajska nie różnie się budową od klasycznej, struny przyciska się w niej jednak nie palcami, lecz specjalnym suwakiem umożliwiającym uzyskanie wibracji i glissanda. Gitara elektryczna wyposażona jest w przetwornik elektromechaniczny, zmieniający drgania strun w drgania elektryczne, które po wzmocnieniu przekazywane są przez głośnik w postaci dźwięku. Gitara basowa posiada cztery struny w stroju takim samym jak kontrabas. Trąbka należy do instrumentów dętych blaszanych, gdyż posiada metalowy ustnik w kształcie lejka. Istniała już w starożytności, pełniąc funkcję instrumentu fanfarowo – sygnałowego. Dzisiejsze instrumenty w zależności od typu posiadają skalę prawie trzech oktaw ( od e do c3 ). Skalę chromatyczną wprowadzono w XIX wieku dzięki wynalazkowi trzech wentyli, które grający naciska palcami, zmieniając w ten sposób wysokości dźwięków. Brzmienie można ściszyć poprzez zastosowanie tłumika. Odmianą trąbki są fanfary, kornety. Technika gry na trąbce: jest najruchliwszym instrumentem w grupie instrumentów dętych blaszanych, wykonuje wszystkie możliwe sposoby gry np. artykulację legato, staccato, biegniki, pasaże. Fagot to instrument dęty drewniany. Jest też instrumentem o podwójnym drewnianym stroiku, podobnie jak obój. Łączna dzięki długość jego piszczałki, zgiętej i połączonej kolankami, wynosi 250 centymetrów. Obecny kształt otrzymał fagot dopiero w XIX wieku dzięki konstruktorom francuskim i niemieckim. Instrument ten ma bardzo szeroką skalę ( B1 - d2 ), dzięki której zajmuje ważne miejsce w orkiestrze. Basową odmianą fagotu jest KONTRAFAGOT. W orkiestrze symfonicznej pełni rolę podłoża harmonicznego. Kontrabas to największy instrument smyczkowy, najniższy strojem z grupy chordofonów smyczkowych. Wykształcony  został w XVII. wieku. Jego korpus stanowi podłużne, drewniane pudło rezonansowe składające się z dwóch uwypuklonych płyt – górnej i dolnej oraz boczków. Charakterystyczne są boczne wcięcia. By dźwięk powstały przez pociągnięcie struny mógł wydostać się na zewnątrz, na wierzchu wycięto dwa otwory w kształcie litery „f”. Ważnym elementem konstrukcyjnym jest mały kołeczek zwany duszą, który - umieszczony wewnątrz - łączy dwie ściany pudła rezonansowego, przenosząc drgania strun z podstawka na płytę dolną. Na środku płyty pomiędzy otworami tkwi podstawek  tworzący podparcie dla strun. Na górnej części korpusu przytwierdzono szyjkę, którą wieńczy główka w kształcie ślimaka wraz z mechanizmem kołkowym. Kontrabas posiada cztery struny strojone kwartami: E1, A1, D, G. Kontrabasista gra w pozycji stojącej, instrument ustawiony jest pionowo na podłodze. Kontrabas jest instrumentem transponującym – dźwięki zapisane brzmią o oktawę niżej.  Pozdrawiam.