Styl Romański

XI- XIII wiek. Najwcześniejsze budowle romańskie powstały we Włoszech, Francji i Niemczech. Później w Europie, a przez wyprawy krzyżowe kształtował się również na Bliskim Wschodzie. Styl ten wywodzi się ze sztuki karolińskiej, przedromańskiej, bizantyjskiej jak i sztuce islamu. Sztuka romańska była przede wszystkim powiązana z chrześcijaństwem. W tym stylu powstawały głównie klasztory, np. benedyktynów, czy kanoników. Treści religijne były tam przekazywane w postaci rzeźby i malarstwa ściennego. Materiałem, z którego wtedy budowano był przede wszystkim obrobiony kamień, np. wapień, granit.. Wznoszono z niego bardzo grube mury z niewielkimi otworami okiennymi, w których umieszczano gomółki lub witraże. Po zachodniej stronie kościołów umieszczano wieże, które pełniły funkcje obronne. Zmienił się sposób przekrycia budowli. Z początku stosowano drewniane stropy, później sklepienia kolebkowe, aż w końcu sklepienie krzyżowe. Dużą rolę odgrywały także kolumny. Romanizm, to nie tylko budowle. Styl ten przejawiał się także w malarstwie i rzeźbie. Dzieła w obu dziedzinach pokazywały tryumf dobra nad złem. We Włoszech i nie tylko, malowidła zastępowane były mozaikami. W Polsce romanizm jest najstarszym stylem w architekturze. Kształtowała się ona poprzez wpływy niemieckie i czeskie. Przykładowymi budynkami reprezentującymi styl romański są np. katedra w Gnieźnie oraz katedra w Krakowie. Jeśli chodzi o malarstwo - prawie nic nie zdołało się zachować do czasów dzisiejszych. Przetrwały jednak rękopisy z tego okresu.