Zjednoczenie Włoch (wł. Risorgimento) - historyczne wydarzenie, zapoczątkowane w 1861 roku i stanowiące proces ciągnący się przez kilkanaście lat. Zjednoczenie Włoch Królestwo Piemontu (ze stolicą w Turynie) podbiło w 1860 roku Półwysep Apeniński (włącznie z Królestwem Obojga Sycylii, które pomagał zdobyć rewolucjonista Garibaldi, księstwem Modeny, Marchiami i Państwem Kościelnym). Pierwsza część tego procesu historycznego zakończyła się w 1861 roku wraz z powstaniem Królestwa i koronacją Wiktora Emanuela III na króla Włoch. W 1866 roku w wyniku wojny prusko-austriackiej uzyskano Wenecję, zaś całości dopełniło zdobycie przez wojska włoskie Rzymu (stolicy Państwa Kościelnego), co miało miejsce 20 września 1870. Podbicie Państwa Kościelnego miało znaczenie symboliczne – oznaczało koniec władzy papiestwa. Możliwe to było dzięki wycofaniu się wojsk francuskich z Rzymu, po przegranej wojnie z Prusami. Sam papież Pius IX ogłosił się "więźniem Watykanu". Wkrótce potem Rzym został obwołany przez parlament nową stolicą. Powołano nowe władze na podstawie konstytucji z 1812. Zjednoczenie Włoch miało charakter oddolny: zadecydowała nie tylko interwencja wojskowa, ale i plebiscyty (m.in. na Sycylii i w Neapolu; patrz Piazza del Plebiscito). Skutki zjednoczenia Włoch: • likwidacja Państwa Kościelnego (istniejącego od 754, 755 lub 756 roku) • zmiana mapy politycznej Europy • Trydent i Istria stały się terenem irredenty, czyli ruchu na rzecz przyłączenia niewyzwolonych Włoch • powstanie w Europie kolejnego mocarstwa, dążącego do nowego podziału kolonialnego Zjednoczenie Niemiec Ten artykuł dotyczy ponownego zjednoczenia Niemiec w latach 1989-1990. Zobacz też: pierwsze zjednoczenie Niemiec w latach 1866-1871. Termin zjednoczenie Niemiec (niem. Deutsche Wiedervereinigung) oznacza zjednoczenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Republiki Federalnej Niemiec w jeden organizm państwowy. Zjednoczenie Niemiec stało się faktem 3 października 1990 roku na mocy porozumienia zawartego 12 września podczas moskiewskiej konferencji dwa plus cztery. Układ ten podpisały obok NRD i RFN cztery dawne mocarstwa okupacyjne: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja i Związek Radziecki. Zjednoczone Niemcy przystąpiły do Wspólnoty Europejskiej (obecnie Unii Europejskiej) oraz NATO. Podłoże historyczne Wraz z zakończeniem II wojny światowej Niemcy zostały podzielone na cztery strefyokupacyjne, sama stolica - Berlin również dostała się pod jurysdykcję czterech okupantów - Francji, Wielkiej Brytanii, USA oraz ZSRR. Wraz z rozpoczynającą się zimną wojną w 1949 roku wojną alianci połączyli swoje strefy w jedną, formując w ten sposób RFN, w skład której wchodził również Berlin Zachodni, podczas gdy Związek Radziecki utworzył z okupowanej strefy zależną od siebie NRD. Z pierwszą propozycją połączenia Niemiec wystąpił Stalin w 1952.
