Krwawy konflikt wojenny (1914-1918) przyniósł śmierć od 8,5 do 10 mln żołnierzy, spowodował kalectwo ok. 7 mln osób oraz olbrzymie straty wśród ludności cywilnej i w majątku trwałym (źródło: E. J. Osmańczyk, „Ciekawa historia ONZ:, Warszawa 1965) Państwa europejskie były wyniszczone, wyeksploatowane i wymęczone chorobami zakaźnymi. Jednym słowem – Europa 1918 roku wyglądała zupełnie inaczej niż cztery lata wcześniej. Zaistniało wiele zmian na mapie politycznej Europy: przestały istnieć trzy olbrzymie monarchie: Rosja Romanowów, Austro-Węgry Habsburgów i Rzesza Niemiecka Hohenzollernów. Na zgliszczach tych monarchii pojawiło się wiele nowych państw, m.in. Polska, Czechosłowacja, Austria, Węgry, Królestwo Serbów, Słowaków i Słoweńców, Finlandia, Litwa, Łotwa, Estonia i na krótki czas – Ukraina. Okrutna wojna sprowokowała działanie międzynarodowej społeczności, która postarała się, by obarczyć państwa centralne winą za wywołanie wojny – 18 stycznia 1919 r (konferencja paryska). Ponadto rozpoczęto starania, by w przyszłości nie wybuchł podobny, równie straszny konflikt zbrojny. Owocem przemyśleń o potrzebie zabezpieczenia świata przed kolejnym kataklizmem było powołanie do życia Ligi Narodów.
Około 10 milionów żołnierzy poległo na frontach w latach 1914- 1918. Wzrosła także śmiertelność wśród ludności cywilnej. W latach 1918- 1919 epidemia grypy pochłonęła w Europie kilkanaście milionów ofiar. Jeżeli doliczyć ludzi, którzy stracili życie podczas wojny domowej w Rosji, walk polsko- rosyjskich, grecko- tureckich i innych konfliktów będących bezpośrednim następstwem wojny światowej, w sumie liczba ofiar zmagań zbrojnych , terroru bolszewickiego, głodu, epidemii i czystek etnicznych w latach 1914- 1922 wyniesie prawie 40 milionów. Znaczne obszary północno- wschodniej Francji, Belgii, Polski zostały zniszczone. Niemcy zostały nieco okrojone terytorialnie i rozbrojone. Przy okazji zmieniły ustrój z autorytarnego cesarstwa na demokratyczną republikę. Wzrosła polityczna rola Stanów Zjednoczonych; zmalała Europy. W Rosji wybuchła komunistyczna rewolucja. Austro- Węgry rozpadły się, zaś imperium rosyjskie straciło swe zachodnie prowincje. W Europie Środkowej powstało wiele nowych państw (Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Czechosłowacja, Austria, Węgry, Jugosławia). Pomimo zwycięstwa wielka Brytania i Francja osłabły. Z trudem utrzymywały swe imperia kolonialne (choć imperia te powiększyły się dzięki przejęciu przez Anglików i Francuzów posiadłości Niemiec i Turcji. Powojenny kryzys oznaczał kolosalne bezrobocie, szczególnie wśród młodych ludzi; w większości państw pieniądz szybko tracił na wartości (inflacja). Zaznaczył się postęp techniczny (motoryzacja, lotnictwo). Kryzys ideowy: tradycja chrześcijańska i oświeceniowa nie uchroniła Europy od wielkiej rzezi. Brak zaufania do demokracji, brutalizacja obyczajów, skrajny pacyfizm występujący równocześnie z militaryzmem i dążeniem do rewanżu.