Napisz wywiad z Wisławą Szymborską.(5 pytań i odpowiedzi) 5 PODSTAWOWYCH PYTAŃ. potrzebuję na jutro pomóżcie !!! :>

Witam wszystkich telewidzów w kolejnym odcinku programu „Dzień dobry TVN”. Naszym dzisiejszym gościem jest Wisława Szymborska- pierwsza polska pisarka wyróżniona literacka Nagroda Nobla oraz poetka, której wiersze znalazły się w kanonie lektur szkolnych i akademickich. -Witam Panią serdecznie. Jest mi niezmiernie milo, ze mogę przeprowadzić z Panią wywiad. Znajdujemy się w studio, ponieważ dziś mija kolejna rocznica otrzymania przez Panią Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Czy zgodziłaby się Pani odpowiedzieć na kilka moich pytań? - Dzień dobry! Także czuje się zaszczycona moc być dzis tutaj. Pozdrawiam wszystkich telewidzów oraz z przyjemnością odpowiem na Pańskie pytania.  - Jak wcześniej wspomniałem, mija dziś czternasta rocznica wyróżnienia Panią Nagroda Nobla. Czy w młodości marzyła Pani o otrzymaniu takiego wyróżnienia? - Nie przeczę, jako dziecko miałam wiele marzeń. Jednym z nich było dostrzeżenie przez ludzi mojego wysiłku włożonego w tworzenie wierszy. Niekoniecznie myślałam o otrzymaniu statuetki Nagrody Nobla, ponieważ wydawało mi się to nieosiągalne. - Czy mogłaby pani opisać emocje, które towarzyszyły podczas zawiadomieniu o tym znacznym wyróżnieniu- Nagrodzie Nobla? - Informacje o otrzymaniu statuetki otrzymałam w zakopiańskiej „Astorii”. Nigdy nie zapomnę tego pamiętnego dnia- trzeciego października 1996 roku. Przebywałam wtedy w Zakopanem, ukochanym mieście mojego ojca. Byłam bardzo wzruszona, kiedy telefonicznie powiadomili mnie, ze otrzymałam tę nagrodę. Popłynęły mi wtedy lzy. Ta statuetka była i jest dla mnie dużym wyróżnieniem, ukoronowaniem mojej twórczości. Dla poety to ogromny zaszczyt otrzymać taką nagrodę. - To zdarzenie sprawiło, ze znalazła się Pani na ustach całej Polski. Za granica także cieszy się Pani uznaniem. Czy uważa się Pani za osobę sławną? - Nigdy w życiu! Nie uważam się za taka osobę, zawsze pozostawałam w cieniu życia publicznego. Stroniłam od kontaktu z mediami. Nie często tez zaznaczam swoja obecność w literaturze. Co kilka lat publikuje zbiory wierszy, które stanowią moja osobista refleksję na temat życia. - Czy mogłaby Pani wymienić kilka zasad, którymi się Pani kieruje, pisząc wiersze? Często mówi się, ze liryka uprawiana przez Panią daleka jest od tej, tworzonej przez inne kobiety. Czy mogłaby się pani do tego ustosunkować?  - Możliwe, sama często słyszałam takie opinie na ten temat. Uprawiam lirykę ascetyczna, wyciszona, wolna od gwałtownych emocji i wielkich namiętności. Dlatego może uznaje się moje wiersze za niezbyt kobiece. W mojej poezji przeważają: autoironia, krytyczny intelekt, zwątpienie, paradoks oraz dyskretny humor [tu śmiech]. Często tez przyjmuje postawę relatywisty, z dystansem traktuje prawdy ostateczne i twierdzenia absolutne. Lubię przyglądać się roślinom, zwierzętom oraz ludziom, odkrywając na każdym kroku słabość ludzkiego istnienia.