1. Forma wariacji polega na wielokrotnym opracowaniu krótkiej konstrukcji muzycznej (melodii z akompaniamentem) przy zastosowaniu różnych środków techniki wariacyjnej. Ze względu na dwa różne typy przebiegu formy oraz sposoby stosowania tych środków – rozróżnia się podstawowe rodzaje wariacji: ¨ tematyczne, określane jako „Temat z wariacjami” lub „Wariacje na temat ...”, w których poszczególne opracowania wariacyjne są szeregowane i kontrastują ze sobą sposobem opracowania, a linia melodyczna tematu każdorazowo ulega zmianom; ¨ ostinatowe, określane często jako chaconne lub passacaglia, w których poszczególne opracowania wariacyjne nie są na ogół od siebie oddzielane, a w każdym z nich wprowadzane są środki wariacyjne w oparciu o krótką, kilkutaktową, niezmiennie powtarzaną linie melodyczną basu lub również powtarzaną konstrukcję harmoniczną. Wariacje tematyczne Tematem tego typu wariacji może być melodia własna, ludowa lub melodia innego kompozytora. Zazwyczaj temat ma charakter kantylenowy i przedstawia prostą formę. Do najbardziej rozpowszechnionych środków techniki wariacyjnej stosowanych w odniesieniu do tematu należą: ¨ ornamentalne wzbogacenie linii melodycznej tematu; ¨ melodyczna i akordowa figuracja z rozdrobnieniem wartości rytmicznych; ¨ uproszczenie interwałowe linii melodycznej tematu; ¨ zmiany wartości rytmicznych tematu ¨ zmiana metrum; ¨ przesunięcie akcentów; ¨ zmiana tonacji, a zwłaszcza trybu; ¨ zmiana harmonizacji; ¨ zmiany agogiczne, dynamiczne i kolorystyczne; ¨ zmiana rejestru, w którym ukazał się temat; ¨ tworzenie nowych linii melodycznych z materiału tematu, z zachowaniem lub bez zachowania następstw harmonicznych zachodzących w temacie; ¨ zmiana faktury homofonicznej na polifoniczną. 2. WOLFGANG AMADEUSZ MOZART ( ur. w 1756 r. w Salzburgu, zm. w 1791 r. w Wiedniu ) Kompozytor austriacki, jeden z klasyków wiedeńskich. Pochodził z rodziny muzycznej. Ojciec Leopold Mozart, był skrzypkiem, kompozytorem i dyrygentem kapeli arcybiskupiej w Salzburgu. Jako genialne dziecko Wolfgang zaczął występować w wieku 6 lat razem z ojcem i siostrą ( utalentowaną pianistką ), grając na klawikordzie, skrzypcach, fortepianie i organach na dworach królewskich, w salonach arystokracji austriackiej, niemieckiej, francuskiej, angielskiej. Koncertował też w Szwajcarii, Włoszech, czy Belgii. Małego Wolfganga, „cudowne dziecko” znała cała utytułowana Europa. Obdarzony był niezwykłymi zdolnościami muzycznymi: absolutny słuch ( umiejętność rozpoznawania wszelkiej bezwzględnej wysokości dźwięków bez potrzeby porównywania ją z jakąś wzorcową wysokością np. dźwiękiem a1 ) oraz niespotykaną pamięć muzyczną. Wolfgang w wieku 8 lat napisał pierwszą symfonię, w wieku 11 lat pierwszą operę, a w wieku 12 lat wystąpił jako dyrygent. Jako młody człowiek otrzymał dwa poważne wyróżnienia: order Złotej Ostrogi od papieża oraz został przyjęty do Accademii dei Filharmonici jako „compositore” w Bolonii. W latach 1769-1777 i 1779-1781 był koncertmistrzem na dworze arcybiskupa w Salzburgu. Jednak niechęć arcybiskupa Colloredo do licznych wyjazdów kompozytora spowodowała, iż Mozart wycofał się z pracy. Był to pierwszy w historii muzyki przypadek, kiedy kompozytor nie chciał być na służbie u możnego chlebodawcy, lecz sam chciał kierować swoją karierą artystyczną. W 1781 roku wyjechał z tego miasta i osiadł na stałe w Wiedniu. Mimo początkowego powodzenia oraz wytężonej pracy twórczej kompozytor nie był wolny od trosk materialnych. Sześć lat później otrzymał stanowisko nadwornego kompozytora cesarskiego, o co bardzo się starał nie tylko ze względu na prestiż, lecz przede wszystkim na stałe dochody. Po śmierci, której przyczyny nie są do dziś wyjaśnione (według jednej wersji został otruty, według innej zmarł z powodu szalejącej w mieście zarazy), został pochowany we wspólnym grobie, a za jego trumną szła garstka znajomych, którzy z powodu złej pogody rozeszli się przed cmentarzem. Z nie wyjaśnionych powodów nie uczestniczyła w pogrzebie także żona. Do dziś nie udało się ustalić miejsca wiecznego spoczynku Mozarta. Ważniejsze kompozycje W. A. Mozarta: 19 oper: opera seria – opera poważna – np. Idomeneo, król Krety; opera buffa – opera komiczna – np. Wesele Figara, Cosi fan tutte, czyli tak czynią wszystkie, Don Giovanni; singspiel – „śpiewogra” – utwór sceniczny, gdzie pojawia się tekst i wstawki muzyczne mówione – Uprowadzenie z Seraju, Czarodziejski flet, Bastien i Bastienne. 49 symfonii (m. in.: D-dur „Paryska” KV 297; C-dur „Linzka” KV 425; D-dur „Haffnerowska” KV 385; D-dur „Praska” KV 425; Es – dur KV 543; g – moll KV 550; C-dur „Jowiszowa” KV 551); 28 koncertów fortepianowych ( m. in.: Koncert fortepianowy d – moll KV 466, Koncert fortepianowy c – moll KV 491 ); koncerty na inne instrumenty: 5 koncertów skrzypcowych, Koncert C – dur na dwoje skrzypiec; 4 koncerty na róg, 2 koncerty na flet ( G- dur KV 313, D – dur KV 314 ), Koncert na klarnet A – dur KV 622, Koncert na fagot B – dur KV 191 i inne; 18 sonat fortepianowych 32 sonaty skrzypcowe ponad 30 divertimenti, 11 serenad (m.in.: „Eine kleine Nachtmusik” KV 525) ponad 100 pieśni i arii 18 mszy Requiem KV 626 wiele drobnych utworów na różne instrumenty i utworów kameralnych. Pozdrawiam.
