Obraz Jana Matejki przedstawiający bitwę pod Grunwaldem powstał w 1878 roku. Malarz przez cztery lata pracował nad tym dziełem, korzystając z opisów bitwy w „Kronice Polski” Jana Długosza. Obraz został namalowany na płótnie o wymiarach 426x987 cm. Obecnie można go oglądać w Muzeum Narodowym w Warszawie. Malarz ukazuje w nim moment starcia wojsk polsko-litewskich z wojskami krzyżackimi. W centrum obrazu na pierwszym planie widzimy sylwetkę księcia Witolda, który na pejzażu jest przedstawiony jako dowódca wojsk sprzymierzonych, co poznajemy po kolczym kołnierzu oraz karacenowych nagolennikach. W jego oczach widzimy pewną desperacje, którą można pojmować jako ostateczną deklaracje sojuszu z Polską. Obok Litwina widnieje chorąży krakowski- Marcin z Wrocimowic herbu Półkowy. Jego strój składa się z pełnej zbroi husarskiej i chorągwi zakończonej nietypowym zwieńczeniem.Z lewej strony stoi wiatrak, wokół którego znajduje się obóz krzyżacki. Po prawej stronie obrazu widzimy pędzącego na koniu Zawiszę Czarnego. Ma on czarną zbroje i złotą przepaskę na czole. Po nim dzielnie walczy rycerz czeski, Jan Żiżke. Tuz obok widać, jak jeden z Tatarów atakuje rudobrodego rycerza w zbroi. Zaatakowany mężczyzna to komtur brandenburski, Markwad von Salzbach. W oddali siedzi na koniu w srebrnej zbroi król Władysław Jagiełło. Na drugim planie widac nieliczne oddziały wojsk litewskich, polskich i krzyżackich. Nad wałczącymi widać setki kopii i dzid, które zwrócone są w stronę przeciwników. Panuje wielki chaos, a spod pola bitwy unosi się dym.
