opisz Indie konkrety klimat,ludność,turystyka,handel DAM NAJJJJJ

2 pod wzgledem ludnosci państwo . W przeszlosci kolonia Angielska Panuje tam pora sucha i deszczowa. Jest krajem słabo rozwinietym. Indie są krajem zroznicowanym geograficznie - rozciaga sie od gor az po ocean spokojny mysle że pomoglem ;)

Indie są drugim po Chinach najludniejszym krajem świata. Do lat 50. wzrost liczby ludności Indii był powolny (238 mln — 1901, 363 mln — 1951); od lat 60. Indie objęła eksplozja demograficzna; 1961–2005 liczba ludności wzrosła o 652 mln (z 443 do 1095 mln) w wyniku wysokiego przyrostu naturalnego; w latach 60. i 70. średni roczny przyrost naturalny utrzymywał się na poziomie 25‰, w latach 90. — ok. 27‰, w 2006 — 13,8‰; polityka ograniczenia przyrostu naturalnego nie wpłynęła znacząco na zmniejszenie stopy urodzeń (22‰) — przeważają rodziny wielodzietne. Struktura wiekowa społeczeństwa jest typowa dla krajów rozwijających się: 30,8% ludności w wieku do 14 lat, 64,3% — 15–64 lat, 4,9% — 65 i więcej lat; występuje liczbowa przewaga mężczyzn nad kobietami (100 mężczyzn na 94 kobiety); przeciętna długość życia mężczyzn wynosi 64 lata, kobiet 66 lat. Indie są państwem wielonar., zróżnicowanym pod względem etnicznym, językowym i religijnym. W użyciu znajduje się ok. 800 języków (z dialektami — blisko 1700), należących do 4 rodzin językowych: indoeur., drawidyjskiej, austroazjat. i chiń.-tybet.; ponad 70% ludności (mieszkańcy północnych i środkowych Indii) posługuje się językami indoeur., gł.: hindi (ok. 39% Indusów), bengalskim (ok. 8%), marathi (7%), urdu, gudźarati, biharskim, orija, radźasthani, pendżabskim, asamskim, kaszmirskim; mieszkańcy Niz. Hindustańskiej porozumiewają się w języku hindustani (dialekt hindi); ok. 25% ludności Indii (mieszkańcy południowej części Indii.) mówi językami z drawidyjskiej rodziny językowej, gł. telugu (8% Indusów), tamilskim, kannara, malajalam i gondi; mieszkańcy górzystych obszarów Dekanu posługują się językami santali, mundari, ho, khasi z rodziny austroazjat., ludność terenów pogranicznych z Chinami, Nepalem i Birmą — językami chiń.-tybetańskimi. Za język nar. (konstytucja z 1950) przyjęto hindi (pisany alfabetem dewanagari), który wraz z ang. (podstawowy język w administracji, sądownictwie i wyższych uczelniach) jest językiem urzędowym w całym kraju; 15 języków ma rangę oficjalnych, używanych w poszczególnych stanach. Około 40% ludności (2003) w wieku powyżej 15 lat nie umie czytać i pisać; stopień analfabetyzmu jest największy (ok. 70%) w stanach północno-zachodnich i północno-wschodnich, najmniejszy — w stanie Kerala (ok. 30%) i terytorium związkowym Delhi. Indie są krajem wielu religii; dominującą religią jest hinduizm, który wyznaje ok. 81% ludności, islam — ok. 12% (w Kaszmirze i archipelagu Lakszadiwy muzułmanie stanowią większość mieszkańców), pozostali to chrześcijanie (najwięcej w Goa, Kerali, Mizoram), sikhowie (gł. w Pendżabie), buddyści (w Maharasztra i Sikkimie) oraz dźiniści; dochodzi do częstych konfliktów na tle rel., zwłaszcza między muzułmanami, hindusami i sikhami. Wśród wyznawców hinduizmu utrzymuje się tradycyjny podział na stany — warny (bramini — kapłani i mędrcy, kszatrijowie — arystokracja i rycerstwo, wajśjowie — kupcy i rolnicy, śudrowie — warstwa służebna) i kasty (dźati), dzielące wyznawców hinduizmu na ok. 10 tys. grup, odseparowanych zakazem zawierania małżeństw poza obrębem własnej grupy i regułą wspólnoty stołu; ok. 15% ludności stanowi najniżej postawiona grupa społ. — pariasi, zw. również niedotykalnymi; konstytucja ind. znosi podział na kasty, zrównuje ich prawa i zakazuje niedotykalności; obyczaje związane ze zróżnicowaniem kastowym stopniowo zanikają. Indie należą do najgęściej zaludnionych krajów Azji; średnia gęstość zaludnienia wynosi 342 mieszk. na km2; najwięcej ludności skupia się na Niz. Hindustańskiej (500–600, lokalnie powyżej 1000 mieszk. na km2) i wybrzeżach Płw. Indyjskiego (w południowej części Wybrzeża Malabarskiego 500–1000 mieszk. na km2); najsłabiej są zaludnione Himalaje i obszary pustynne (w stanie Radźasthan poniżej 20 mieszk. na km2). Około 70% ludności mieszka na wsi; większość wsi liczy ok. 500–1000 mieszk.; zabudowa wiejska jest zróżnicowana regionalnie; na południu i wschodzie domy są budowane z drewna, bambusa i trawy, na północnym zachodzie — z gliny zmieszanej ze słomą, w Himalajach — z drewna i kamieni. Proces urbanizacji, mimo ciągłego napływu ludności ze wsi do miast, jest powolny; największe aglomeracje miejskie tworzą: Bombaj, Kalkuta, Delhi, Madras; inne większe m.: Hajdarabad, Ahmadabad, Bangalur, Kanpur, Puna, Nagpur, Lakhnau, Dźajpur; wielkie miasta, zwłaszcza Bombaj i Kalkuta, są bardzo gęsto zaludnione — ponad 40 tys. mieszk. na km2 w Kalkucie, powyżej 22 tys. — w Bombaju; znaczną część ludności stanowią bezdomni. Około 60% ludności zawodowo czynnej pracuje w rolnictwie, 17% — w przemyśle i budownictwie, pozostała część — w usługach.Zwrotnikowy, na północy zwrotnikowo-monsunowy, na południowym zachodzie wilgotny, stopniowo przechodzi w suchy w zachodniej części Niziny Hindustańskiej, w Karakorum i Himalajach podzwrotnikowy górski. W wyższych partiach gór zima trwa 6 miesięcy. Częste cyklony połączone z wielkimi ulewami w okresie przejściowym między monsunem letnim a zimowym. Średnia temperatura w styczniu wynosi od ok. +15 °C u podnóża Himalajów do ok. +28 °C na południu. W maju, który jest najcieplejszym miesiącem roku, temperatury wynoszą +27 do +30 °C, z wyjątkiem pustyni Thar gdzie temperatura osiąga +36 °C. W Delhi dochodzi nawet do +44 °C Indie są bardzo ważnym partnerem handlowym UE i coraz bardziej liczącą się potęgą gospodarczą w skali globalnej. Z ponad 1 mld liczbą ludności i 8-10% wzrostem PKB rocznie, Indie są jedną z najprężniej rozwijających się gospodarek świata. Mimo, iż rynek indyjski jest coraz bardziej zliberalizowany, to jednak wciąż istnieją istotne NTB’s znacznie ograniczające możliwości wymiany handlowej, szczególnie dla firm europejskich. Stąd główną ideą zawarcia SWH między obydwoma partnerami jest zwiększenie wymiany handlowej w zakresie produktów, świadczenia usług i inwestycji.  Już od wczesnych lat `90, Indie rozpoczęły proces reform gospodarczych oraz stopniową integrację z gospodarką światową, która zmierza do szybkiego i trwałego wzrostu. W okresie 1990-2005 dochód per capita zwiększył się w Indiach ponad dwukrotnie. Jednocześnie, wymiana handlowa UE-Indie wzrosła z 28.6mld euro w 2003 r. do ponad 67,9 mld euro w 2010 roku. Inwestycje UE w Indiach wzrosły w tym samym czasie ponad trzykrotnie z 759 mln (2003 rok) do 3 mld euro (w roku 2010). Handel usługami zwiększył się trzykrotnie z 5.2 mld euro w 2002 r. do 17,9 mld euro w 2010 roku. Jednak reżim handlowy Indii i przepisy regulacyjne pozostają być nadal stosunkowo restrykcyjne. Oprócz barier celnych dla importu, Indie nakładają również szereg barier pozataryfowych w postaci ograniczeń ilościowych, licencjonowania importu, obowiązkowych badań i certyfikacji dla dużej liczby produktów, jak również skomplikowane i długotrwałe procedury celne.