Gdy wszystkie uczniowie skończyli pierwszą lekcję, zauważyłem coś niepokojącego. Na korytarzu stały moje cztery przyjaciółki. Jedna z nich bardzo płakała, była to Iza. Postanowiłam sprawdzić co się dzieje. Gdy się spytałam Izy co się stało, że płacze, nie była w stanie mi odpowiedzieć. Dopiero po jakimś czasie powiedziała mi, że dzisiaj pokłóciła się z Olą, jej nową przyjaciółką. Spojrzałam w bok i zobaczyłam Olę równiż smutną. Postanowiłam im pomóc. Powiedziałam wszystkim, żeby poszli a ja tą sprawę załątwię, ponieważ nie może być tak, że Iza z Olą się na siebie gniewać. Zawołałam Olę, aby przyszłą do mnie i do Izy. Nie mogąc patrzeć, że najlepsze przyjaciółki w szkole się do siebie nieoddzywają postanowiłam natychmiast zadziałać. Powiedziałam im, że za byle co przyjaciółki się na siebie nie oddzywają i żeby natychmiast się pogodziły. Na początku były troszeczkę przeciw. Ale po długim zastanawianiu się przyjaciółek, przytuliły się i powiedziały, że nie chcą już się gniewać na siebie i wzajemnie się przeprosiły. Powiedziały mi, że to dzięki mnie się pogodziły i są mi bardzo wdzięczne. Ta przerwa w szkole była dla mnie niezwykła, ponieważ wzruszyłam się, że mogłam pomóc swoim koleżankom i ich pogodzić. Mam nadzieję, że nie będzie to moja jedyna pomoc. Po dzisiejszym dniu wiem, że gdy się pomaga ma się niesamowity uczucie. Nigdy nie zapomnię tego dnia. Mam nadzieję że pomogłam liczę na naj. (trzy akapity są jakby co i pamiętaj że w sprawozdaniu nie umieszczamy dialogów więc ich nie umieściłam)
