napisz biografie o czajkowskim i moniuszko

napisz biografie o czajkowskim i moniuszko
Odpowiedź

Stanisław Moniuszko urodził się 5 maja 1819 roku koło Mińska, zmarł 4 czerwca 1872 roku w Warszawie. Niezwykle utalentowany i ceniony polski kompozytor oraz dyrygent. Moniuszko herbu Krzywda był również pedagogiem. W swoim dorobku artystycznym miał setki różnorodnych utworów, m.in. pieśni, operetki, balety oraz opery. Od dzieciństwa Stanisław Moniuszko miał kontakt z muzyką. Pierwszą nauczycielką była jego matka. W 1827 roku rodzina Moniuszków przeprowadziła się do Warszawy, Stanisław miał wówczas 8 lat i kształcił się pod okiem lokalnego organisty, Augusta Frezera. Trzy lat później Moniuszko mieszkał w Mińsku, gdzie uczył się muzyki u Dominika Stefanowicza. W 1837 roku przeniósł się na studia do Berlina. Ukończył je u Carla Friedricha Rungenhagena. Kolejnym miastem, w którym mieszkał muzyk było Wilno. Tam pracował jako organista, kompozytor oraz pedagog. Aktywnie uczestniczył też w działaniach na rzecz rozwoju życia muzycznego w mieście. Stanisław Moniuszko powrócił do Warszawy w 1858 roku. Otrzymał pracę dyrygenta opery, kilka lat później został też wykładowcą w warszawskim Instytucie Muzycznym. Sławę artyście przyniosła opera „Halka”. Kompozytor planował również stworzyć operę historyczną pt. Rokiczana. Ze względów politycznych utwór nie został nigdy dokończony. Swoje dzieła Moniuszko prezentował w całej Europie, zyskując uznanie w środowisku muzycznym. Artysta dyrygował i występował aż do śmierci. Zmarł w wyniku ataku serca w 1872 roku. Na jego pogrzeb przybyły tłumy wielbicieli. Był bowiem wówczas najwybitniejszym po Chopinie polskim kompozytorem oraz twórcą opery narodowej. Piotr Czajkowski był pochodzącym z Rosji kompozytorem, który swoją twórczością wpłynął na rozwój muzyki w całej Europie. Dzieła Czajkowskiego stanowiły połączenie romantycznych założeń programowych oraz klasycznej formy. Piotr Iljicz Czajkowski urodził się w kwietniu lub maju 1840 r. w Wotkińsku w średnio zamożnej rodzinie Ilii i Aleksandry Pietrowiczów. Rodzice zapewnili mu prawnicze wykształcenie i mimo iż podjął on po studiach posadę urzędnika, zrezygnował z tej kariery na rzecz największej miłości jego życia – muzyki. W 1861 r. rozpoczął on edukację muzyczną na zajęciach organizowanych przy Rosyjskim Towarzystwie Muzycznym w klasie Antona Rubinsteina. Rok później podjął regularne studia muzyczne w nowo otwartym konserwatorium w Petersburgu. Nauka pod kierunkiem Rubinsteina i Zaremby miała wielki wpływ na twórczość Czajkowskiego, który tak jak jego mentorzy stał się wierny zachodniej tradycji kompozytorskiej, stojąc w opozycji do popularnej wówczas w Rosji tzw. Potężnej Gromadki, czyli grupy twórców inspirujących się muzyką ludową. Nie tylko pod tym względem Piotr był w kontrze do innych. Kiedy Czajkowski uświadomił sobie, że jest homoseksualistą, popadł w depresję i zaczął często podróżować, m.in. do Francji, Niemiec czy nawet USA. W połowie lat 60. Przeniósł się do Moskwy i podjął posadę nauczyciela muzyki w Konserwatorium Moskiewskim. Wtedy także skomponował swoją pierwszą symfonię (I g-moll „Zimowe marzenia” op. 13) oraz operę („Wojewoda”). Kolejne jego dzieła- II Symfonia c-moll „Małorosyjska” op. 17 i I Koncert Fortepianowy przyniosły mu sławę. W 1877 r. stworzył również najsłynniejszy balet świata – „Jezioro łabędzie”. Koniec lat 70. stanowił najpłodniejszy okres twórczy w życiu Piotra Czajkowskiego. Powstało wówczas wiele jego symfonii (III D-dur „Polska” op. 29, IV f-moll op. 36) i oper („Kowal Wakuła”, „Eugeniusz Oniegin”). W 1877 r. poślubił swoją zagorzałą fankę – Antoninę Iwanowną Milukową, z która rozwiódł się w 1881 r. Pozycja Czajkowskiego ugruntowała się kiedy stworzył takie balety jak: „Śpiąca królewna” i „Dziadek do orzechów”, Symfonię „Manfried” op. 58 oraz opery: „Mazepę” i „Damę pikową”. Zmarł w październiku lub listopadzie 1893 r. w Petersburgu. P. Czajkowski zasłynął głównie jako twórca operowy, baletowy i symfoniczny, choć tworzył również uwertury, pieśni, utwory kameralne, koncerty, suity i fantazje orkiestrowe. Dzieła tego kompozytora charakteryzują się liryzmem, dramatyzmem psychologicznym postaci i doskonałością rzemiosła. Nie musisz całe,wybierz coś z tego:) Myślę że pomogłam :P Dasz naj?

Dodaj swoją odpowiedź