Chopin Za geniuszy muzyki uważał tylko Mozarta i Bacha. W akcie umiłowania Mozarta napisał "Wariacje B-dur", Bacha – Fugę a-moll. Jego jedynym ukłonem w stronę epoki romantyzmu były ballady F-dur i g-moll, skomponowane wedle samego kompozytora na temat "Jeziora Świteź" i "Świtezianki" Mickiewicza. Od początku komponowania Chopina inspirowały wyłącznie tematy polskie. Szczególnie zajmowały go polskie tańce ludowe – mazurki, oberki, polonezy i kujawiaki, których elementy zawarł w słynnych Polonezach i Mazurkach. Jego dorobek kompozytorski to m.in.: - 57 mazurków, - 16 polonezów, - 19 walców, - 19 nokturnów, - 4 ballady, - 4 scherza, - 3 sonaty fortepianowe i jedna na fortepian i wiolonczele, - 26 preludiów, - 27 etiud, - 4 impromptus, - 2 koncerty, - 4 inne utwory na fortepian z orkiestrą, - 17 pieśni, - 2 utwory na wiolonczele i fortepian, trio fortepianowe, - inne utwory fortepianowe (ronda, wariacje, marsze), kilka utworów na 4 ręce, - utwory pojedyncze: „Fantazja”, „Barkarola”, „Berceuse”, „Tarantela”, „Bolero”. Moiniuszko Był twórcą polskiej opery narodowej, dokonał syntezy elementów opery włoskiej, francuskiej i niemieckiej z rodzimymi melodiami, rytmami polskich tańców, cytatami, stylizacjami folkloru. W ponad 300 pieśniach nawiązał do polskiej pieśni preromantycznej, twórczości F. Schuberta oraz muzyki ludowej. Rozwinął szczególnie formę ballady wokalnej, nadając jej rozbudowany, bogaty w środki muzyczne charakter (np. Świtezianka, Czaty, Trzech Budrysów). Z ważniejszych dzieł: opery - Halka (1848-1858), Hrabina (1860), Verbum nobile (1861), Straszny dwór (1865), Paria (1869)). 12 zeszytów Śpiewników domowych. Kantaty Milda (1848), Nijoła (1865), Widma (1865), Sonety krymskie (1868), uwertura fantastyczna Bajka (1848), 6 mszy, 4 Litanie ostrobramskie, Requiem. Dokonano filmowych adaptacji oper: Halka (1913, 1930, 1937) i Straszny dwór (1936). Po wojnie tematycznie związany z Halką był film Warszawska premiera (1950).
