Wolfgang Amadeusz Mozart jeden z klasyków wiedeńskich, genialny kompozytor. Urodził się 27 stycznia 1756 roku w Salzburgu (Austro-Węgry, obecnie Austria). Był siódmym dzieckiem Leopolda Mozarta i Anny Marii Pertl. Miał starszą siostrę, który występowała jako "cudowne dziecko", grając na klawesynie. Pozostałe rodzeństwo zmarło jako niemowlęta. Naukę gry na instrumentach zaczął już w wieku 4 lat, pod kierownictwem swojego ojca. Pierwszy utwór skomponował mając 5 lat. W tym czasie zaczął również jeździć ze swoim ojcem i siostrą po Austrii, Niemczech występując i wprawiając w zachwyt widzów, którzy nie mogli uwierzyć, że dziecko potrafi tak grać. W 1769 roku został kapelmistrzem kapeli arcybiskupiej. Mimo to, często nie dostawał pieniędzy za skomponowane utwory, a jeżeli je otrzymał, trwonił je na ekstrawagancki styl życia. Tłumaczył to chęcią aktywnego zaistnienia w wiedeńskim świecie muzyków. Długi czas zagadką była śmierć Mozarta. Po wnikliwych badaniach uznano, że powodem była ostre gorączka reumatyczna z obrazem klinicznym nawrotu reumatoidalnego zapalenia stawów i jednoczesnym wystąpieniem reumatyzmu mózgowego połączonego z bardzo wysoką temperatura i paraliżem najważniejszych ośrodków mózgu. Za bezpośrednią przyczynę zgonu uznano upust krwi zaordynowany na dwie godziny przed śmiercią przez medyka. Zespół chorobowy wywołany był przez paciorkowce. Stało to się 5 grudnia 1791 roku w Wiedniu (Austro-Węgry, obecnie Austria). Śmierć nie pozwoliła mu dokończyć pracy nad mszą żałobną "Requiem". Na jego prośbę ukończyli ją jego koledzy kompozytorzy. Mówi się, że Mozart zmarł w nędzy i zapomnieniu, pochowany w grobie dla ubogich. Naprawdę mimo mniejszej jego popularności, w dalszym ciągu otrzymywał znaczące prowizje z różnych stron Europy, w szczególności z Pragi. Było to spowodowane rewolucją francuską, która ,,odebrała" Mozartowi słuchaczy i regularnych zarobków. Zachowało się wiele z jego błagalnych listów, ale nie był to dowód biedy, lecz jego zdolności do wydawania zawsze większych sum niż zarabiał. Został pochowany w grobie 3. klasy, tak jak olbrzymia większość mieszkańców Wiednia. Taki pochówek był ściśle określony przez dwa zarządzenia Józefa II, które dość szczegółowo i drastycznie wyszczególniały poszczególne etapy pogrzebu.
