W czasach średniowiecza pewien chłopczyk szedł sobie ścieżką. Zauważył okrągły kamień niedużych rozmiarów, kopnął go, a kamień uniósł się w górę i poleciał między dwa stojące obok siebie drzewa. Pomyślał więc, że jest to dobra zabawa. Przychodził w to miejsce codziennie i nagle zauważył, że zza krzaków obserwują go mali chłopcy. Zawołał ich spokojnym głosem: nie bójcie się! Pobawcie się ze mną! I tak kopali ten kamień po kolei, aż jeden z chłopców kopnął go tak mocno, że kamień wpadł do jeziorka. Postanowili więc, że ktoś stanie między drzewami, by nie musieli ciągle wyciągać go z wody. Chłopcy po czasie stwierdzili, że kamień jest zbyt ciężki i zrobili okrągłą piłkę ze starych ubrań. Z każdym dniem przyłączało się do nich coraz więcej dzieci, znaleźli również kolejne dwa drzewa po przeciwnej stronie. Wymyślili, żeby podzielić się na dwie grupy i zagrać przeciwko sobie. Gra miała polegać na wkopywaniu szmacianej piłki pomiędzy drzewa. Z czasem cała wioska zaczęła grać w tę grę. Nazwali ją "szmacianą kopanką". Teraz mówimy na nią: piłka nożna.
Piłka nożna powstała jak każda inna z balonu
