Sztuka Romańska trwała od X-XIII wieku cechowała się następującymi rzeczami: -budowla złożona z prostych brył geometrycznych -ozdobna fasada z portalem zamkniętym u góry łukiem -we wnętrzu filary podtrzymujące budowle Styl Gotycki trwała od 1250-1500 roku -budowle są wysokie, strzeliste, przeważają linie pionowe -sklepienia wnętrz, zakończenia okien i drzwi, mają kształt ostrołuku -okna wąskie wysokie pokryte witrażami a u góry ozdobionym maswerkiem W Renesansie nastapiło odrodzenie antyku inspiracja sztuką starożytnego Rzymu, dominacja równowagi, umiaru, symetri i harmoni. W Baroku głównym kierunkiem w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna”. W Klasycyzmie w architekturze styl wzorujący się na formach architektonicznych starożytnego Rzymu i Grecji. Rozwinął się w połowie XVII wieku jako reakcja na formalny przepych architektury baroku i rokoko. Secesja styl w sztuce europejskiej ostatniego dziesięciolecia XIX wieku i pierwszego XX wieku, zaliczany w ramy modernizmu. Charakterystycznymi cechami stylu secesyjnego są: płynne, faliste linie, ornamentacja abstrakcyjna bądź roślinna, inspiracje sztuką japońską, swobodne układy kompozycyjne, asymetria, płaszczyznowość i linearyzm oraz subtelna pastelowa kolorystyka. Modernizm − ogólne określenie prądów w architekturze światowej rozwijających się w latach ok. 1918-1975, zakładających całkowite odejście nie tylko od stylów historycznych, ale również od wszelkiej stylizacji. Architektura modernistyczna opierała się w założeniu na nowej metodzie twórczej, wywodzącej formę, funkcję i konstrukcję budynku niemal wyłącznie z istniejących uwarunkowań materialnych.
Styl romański charakteryzuje się ociężałą formą, budynki są małe niskie, posiadają grube mury najczęściej z kamienia, małe okna, przez które do wnętrza budowli wpada mała ilość światła, najczęściej budowle sakralne (kościoły) oraz rotundy, czasem z wieżą nieznacznie wyższą od całego budynku. Styl gotycki charakteryzował się lekkością formy, budowle wysokie z łukami podporowymi po bokach, budulcem jest cegła rzadziej kamień, występują ozdoby zewnętrzne, występują duże okna podzielone kolumienkami oraz rozety nad wejściem z kolorowymi witrażami, które dostarczają do wnętrza dużą ilość światła, występują wysokie wieże górujące nad budowlą. Renesans powrót do antyku, występują okazałe budowle, które są ozdobione rzeźbami w sposób harmonijny, budowle, zwłaszcza sakralne są ozdobione kopułami górującymi nad budowlą, głównymi ozdobami budowli są szyki kolumn, występują ozdobne gzymsy, budowle są symetryczne, głównym budulcem jest cegła Barok budowle są chaotyczne, budulcem jest cegła, otoczone ogrodami z wymyślnymi formami stworzonymi z roślin, góruje przerost formy nad treścią, nadmierna ilość dodatków, rzeźb, zdobień, wykonanych z drogocennych surowców takich jak marmur i ozdobione złotem, brak regularności oraz symetrii Klasycyzm budulcem jest cegła, powrót do wzorców klasycznych, budowle pozbawione zbędnych ozdób, bardzo prosty i czysty w formie, występują szeregi kolumn, budowle są symetryczne, nad wejściami bardzo często występują trójkątne ozdoby( tympanon) wewnątrz, którego występują najczęściej łagodne malowidła lub jest wypełniony jednym kolorem, budowla jest umieszczona na kilku stopniowym schodkowym podwyższeniu Secesja była oddzieleniem od pozostałych form, budynki w tym stylu były zależne od twórcy a nie od ogólnych postanowień epoki, abstrakcyjna forma, bogata ornamentyka, styl ograniczał się do zdobnictwa, występują motywy roślinne, które zakrywają całe ściany draperiami, występują miękkie i krzywych linii i wyobleń. Ornamenty roślinne obejmują również klamki i balustrady. Modernizm budowle miały spełniać przede wszystkim cele społeczne i dobrze służyć społeczeństwu, lekka bryła, unikanie symetrii, wolny plan budowli podzielony lekkimi ścianami działowymi, występuje płaski dach z tarasem, duże okna wpuszczające dużo światła, duże połacie płaskich elewacji w pastelowych kolorach albo białym.
