lot trzmiela a do tego wiersz wiersz Czy słyszałaś zimowy lot trzmiela jego brzęk nad swoim uchem nie bo on zimą niemy brzęczy jak moje słowa pisane do Ciebie w ciszy. W dłoni tulę jak chińską porcelanę niemy głos dotąd mi nie znany Odezwał się on we mnie w chwili tęsknoty za tym co jest kochane Dziś mnie to objęło o brzasku nad ranem Muszę zapamiętać ten szept ciszy nieznany Przywoływać go będę gdym zatroskany Przywoływać z lubością w niego wsłuchany Najcudowniejszym lekarstwem są dla mnie wspomnienia, w nich marzenia Te w których oczy były zamglone Te gdzie cztery ręce były uczuciem spocone Nigdy nie próbowałem zatrzymać czasu nawet te czarowne w wielkiej ekstazie Bo wtedy nie byłoby wspomnień Zatraciłbym to piękno - co zostało po niej Pragnę by dotykały mnie delikatne słowa pisane Czułbym je w oczach , czytając literki, zdania kochane Nimi zaspakajam pokarmem serce, czytając je stale Od początku do końca i ciągle od nowa i nieprzerwanie
