Początki chrześcijaństwa

Po śmierci Jezusa apostołowie pozostali wierni jego naukom. Byli przekonani, że ich Mistrz trzy dni po ukrzyzowaniu zmartwychwstał, a następnie po kilku tygodniach spędzonych wśród swoich uczniów wstąpił do nieba. Wedłuch nich Jezus miałą wkrótce powrócić na ziemie, aby utworzyć Królestwo Boże. Zapowieć pownownego przyjścia Jezusa stanowiła pociechę dla wielu ludzi, cierpiacych z powodu niesprawiedliwości i nierówności. Początkowo wiara chrześcijańska rozpowszechniła się przede wszystkim wśród najbiedniejszej ludności oraz niewolników, którzy uwierzyli, że dzięki dobrym uczynkom ich los odmieni się w życiu wiecznym. Z czasem zaczęła zyskiwać zwolenników wśród najbogatszych warstw społecznych.
Większość uczniów Jezusa uważała, że wyznawcami nowej religii mogą być tylko Żydzi. Zmieniło się to gdy do apostołów przyłączył siś Paweł z Tarsu, znany dziś jako święty Paweł. Według niego chrześcijaństwo mógł przyjąć każdy, niezależnie od pochodzenia, dotychczasowego życia czy przekonań. Dzięki działalności misyjnej św. PAwła na nową wiarę nawróconych zostało wielu Greków i mieszkańców wschodnich prowincji cesarstwa oraz Rzymian
Aby nauczać o zmartwychwstaniu i ponownym przyjściu Jezusa, apostołowie zaczęli podróżować do miast we wschodnich częściach imperium, a także do samej stolicy. Z czasem grupy chrześcijan stawały się coraz liczniejsze i organizowały się we wspólnoty zwane kościołami. Na ich czele stali przywódcy duchowi - biskupi.