Od najdawniejszych czasów stałe elementy herbu to :tarcza herbowa, zawierająca godło hełm heraldyczny z klejnotem (od około XIV w.).. W heraldyce zachodniej często hełm bywa pomijany i zastępowany koroną rangową. labry wykształcone na podobieństwo liści akantu z chust okrywających hełmy, niekiedy pomijane w uproszczonych wersjach herbów, jednak zgodnie z zasadami winny zawsze towarzyszyć herbowi przedstawianemu z hełmem. Herb może również zawierać: koronę rangową trzymacze (bestie, zwierzęta lub anioły, wprowadzone dopiero pod koniec XVIII w.) ordery herbowe (nadawane ad personam czyli za osobiste zasługi, nie mogły być dziedziczone) dewizy herbowe (musiały być nadawane oddzielnym dyplomem) zawołanie wojenne – umieszczane nad klejnotem, charakterystyczne dla herbów szkockich, występujące też we Francji iAnglii. oznaki godności panoplia postument heraldyczny płaszcz heraldyczny, stosowany głównie w herbach królewskich i książęcych. zawój – dwukolorowa skręcona materia zamiast korony, popularna zwłaszcza w zachodniej heraldyce, w Polsce, od XVI w. stosowana głównie w herbach mieszczańskich. We Francji zawój oznacza tytuł bannereta. czapki napoleońskie Tarcza herbowa zawiera rysunek nazywany godłem herbowym. Może ono być prostym podziałem tarczy na pola lub składać się z różnych kombinacji następujących elementów: figurą heraldyczną:figura zaszczytna (figury powstałe z geometrycznego podziału tarczy, sięgające krawędzi) figura uszczerbiona (to figura zaszczytna "luzem" czyli niedotykająca krawędzi tarczy) krzyż heraldyczny (może być albo figurą zaszczytną albo uszczerbioną) mobilia herbowe czyli właściwe godła herbowe, np. podkowy, narzędzia, postaci ludzi, zwierząt, symbole geometryczne.
