Tak, ponieważ Jan Paweł II pokazywał czym jest walka i chart ducha. Kochał ludzi, dzieci. Darzył ich wielką miłością. Tolerował ludzi zdrowych, jak i chorych. Nie miało to dla niego wielkiego znaczenia, kim kto jest, tylko liczyło się to, że on tu jest i może go poznać, przywitać, pocałować czy zrobić na czole znak pokoju. Sam w swoim mniemaniu wyjeżdżał na pielgrzymki, gdzie działy się w tamtych czasach różne rzeczy. Miał szacunek, jakże i popierał Lecha Wałęse i jego walkę o partię Solidarności. Udowodnił nam, że warto jest żyć i walczyć o to, co się kocha. Wniósł bardzo dużo osób na ołtarze. Kościół dla niego był oazą spokoju. Mógł tam odpocząć, rozmawiać z Bogiem. Był mądrym człowiekiem. Można to było zauważyć, jak posługiwał się językami obcymi i jakie miał poglądy, co do polityki. Podsumowując, był on wielkim człowiekiem. Nawet kiedy został postrzelony to się nie poddał, a nawet przebaczył sprawcy, tego czynu.
