Żelazko z dawnych czasów bardzo różniło się od współczesnego. Wyglądem przypominało prostokąt z rączką. Zazwyczaj były koloru czarnego. Rączki były z drewna,a reszta konstrukcji z metalu. W XVIII w. żelazko było wygładzonym blokiem metalu z uchwytem.
Znam żelazko na węgiel drzewny i żelazko na duszę Żelazko na węgiel drzewny to dość duże , format żelazka podobny do teraźniejszych z tym, że po bocznych ścianach były otwory, żeby powietrze dostawało się do środka. W środku były żarzące się węgle drzewne i to rozgrzewało podstawę żelazka, która startowała po rzeczy prasowanej. Żelazko na duszę było mniejszego formatu, a z tylnej ściany był otwór. Taką duszę w formie żelazka nagrzewało się w ogniu, np. w palącym się w piecu, a kiedy była nagrzana do czerwoności, wkładano ją do żelazka. Po kilku minutach podstawa żelazka już była nagrzana i można było prasować.
