1. Kościół odgrywał bardzo ważną rolę. Duchowni byli wtedy doradcami monarchów, wykładowcami na uniwersytetach, autorami ksiąg i dokumentów. Za główny cel człowieka uważano zbawienie. Religia miały wpływ na rozwój nauki, każde stwierdzenia musiało być wyjaśnione na podstawie Biblii, traktatów teologicznych lub dorobku antycznych myślicieli. Papież decydował o rozwoju kultury i kształtowaniu się światopoglądu. Średniowieczni ludzie uważali, że skoro świat materialny jest zły, to należy skupić się na dotarciu do świata lepszego, duchowego. W niepewnej sytuacji życiowej ludzie szukali bezpieczeństwa we wspólnocie duchowej, którą dał Kościół. Niewątpliwie, jego przedstawiciele nie zawsze byli godni swych funkcji, ale przecież byli tylko ziemskimi, ułomnymi pośrednikami w kontakcie z rzeczywistością obiektywną, Boską. papiestwo zobowiązało biskupów i kapituły do zakładania szkół katedralnych. Obok nich zaczęły powstawać w miastach szkoły zakładane przez nowe zakony. Uczono w nich czytania i pisania po łacinie, modlitw i pieśni kościelnych oraz orientacji w kalendarzu kościelnym. Edukacja klasztorna przyczyniła sie do rozkwitu filozofii średniowiecznej. Kształtowała ona bowiem życie umysłowe ludności średniowiecznej. Służyła przede wszystkim rozumieniu Pisma Świętego, modlitwie i kontemplacji. W końcu XI i w XII w. rozważania o Bogu stały sie nauka, zwana teologia, a w XIII w. była już ona najważniejsza dyscyplina uniwersytecka. Mam nadzieję, że pomogłam :)
