Dzięki magicznemu pierścieniowi przeniosłem się do świata starożytnych Greków. Zobaczyłem, że stoję na jakimś placu, a przed sobą na trybunach siedzieli w białych sukniach przepasanych szerokim pasem mężczyźni. Niektórzy z nich mieli gałązki oliwne wpięte we włosy. Z tyłu za mną usłyszałem piękny śpiew, był to chór składający się z samych chłopców. Cóż czyżby w tej Grecji nie było kobiet? Ludzie na widowni zaczęli się uśmiechać do mnie i zachęcać mnie do występu. Nie wiem co ich we mnie śmieszyło, przecież tak śmiesznie nie wyglądam. Zaśpiewałem im piosenkę pt. Murzynek Bamboo, no przepraszam innej nie umiałem. Rozległy się oklaski, ukłoniłem się i cofnąłem się do tyłu. Nieopodal była duża kałuża, zacząłem się w niej przeglądać. I prawie padłem na swój widok, drogie koleżanki i koledzy, miałem na sobie maskę z twarzą kobiety, a bardzo szerokim uśmiechem namalowanym, włosy miałem postawione dęba jakby po jakiejś wichurze, a mój strój to już nie wiem kto wymyślił. Miałem na sobie firankę w kolorze różu a na stopach wysokie koturny. Pomyślałem, czas znikać, to nie moja bajka więc wyciągnąłem rękę do przodu i przekręciłem pierścień i oto ocknąłem się w ławce na moim ulubionym przedmiocie języku polskim.
