„Wolność wiodąca lud na barykady” to jeden z najsłynniejszych obrazów Delacroix. Został on namalowany w 1830 r., a bezpośrednią inspiracją do jego powstania była rewolucja lipcowa skierowana przeciwko ówczesnemu władcy Francji, Karolowi X. Obraz zdradza wyraźne cechy barokowe. Mamy tu do czynienia ze sceną zbiorową, o zawiłej kompozycji.Plan obrazu został zaprojektowany na zasadzie układu piramidy, której wierzchołek stanowi flaga Francji. Centralną postacią dzieła jest kobieta, której strój wskazuje na mieszczańskie pochodzenie. Ponadto emanuje ona erotyzmem, ma obnażone ramiona i wyeksponowane piersi. W jednej ręce trzyma trójkolorową flagę francuską, a w drugiej bagnet. Przed kobietą leżą ciała poległych w walce. Za nią zaś podążają przedstawiciele wszystkich stanów społecznych.Szczególnie zwracają tu uwagę dwie postaci. Mężczyzna ubrany w strój świadczący o jego inteligenckim pochodzeniu (autoportret Delacroix) oraz mały chłopiec z bagnetem w ręce. Do tego drugiego bohatera kilkadziesiąt lat później nawiązał Wiktor Hugo w wielkiej powieści „Nędznicy”.
