http://pl.wikipedia.org/wiki/M%C5%82oda_Polska Młoda Polska, to okres w historii literatury i sztuki przypadający na czas twórczości dwóch pokoleń – pisarzy urodzonych w latach 60. i 70. XIX wieku. Rozwijała się jako odpowiedź na sytuację ideową, filozoficzną, polityczną i artystyczną końca wieku, którą młodopolanie oceniali negatywnie.Świadczyło o tym poczucie ogólnie pojmowanego kryzysu wartości i systemów filozoficznych (o charakterze przyrodniczym i materialistycznym, zastępowanych teraz myślami o charakterze idealistycznym, fantastycznym, irracjonalnym). Ówcześni twórcy uważali, że zachodnia cywilizacja nie ma już człowiekowi nic więcej do zaoferowania, a świat zmierza ku nieuchronnej katastrofie.Na powszechne nastroje zagrożenia, bezsilności i dekadencką postawę wielu twórców wpłynęło dodatkowo załamanie się machiny kapitalizmu i monarchii, zauważalne w wielu państwach europejskich – do głosu coraz częściej zaczęły dochodzić idee socjalistów. Młodopolanie obawiali się również, że działania władców imperialistycznych państw świata mogą doprowadzić cywilizację na skraj zagłady. Wszystko to sprawiło, że młodopolscy artyści nie ufali – w przeciwieństwie do pokolenia swych ojców spod znaku pozytywizmu – staremu porządkowi świata.Główną inspirację przedstawiciele nowej epoki czerpali z filozofii Schopenhauera (patrz też: pesymizm), Nietzschego iBergsona (patrz: witalizm, intuicjonizm) – mędrców, głoszących m.in. powinność czy wręcz obowiązek powszechnego „przewartościowania wartości”. Często w utworach młodopolskich artystów zauważyć można również wpływy immoralizmu i odmiennego niż klasyczne spojrzenia na estetykę. W latach 1900-1905 nastąpiły przemiany artystyczne i filozoficzne. Bunt modernistyczny i pesymizm zaczęły być wtórne. Leopold Staff ogłosił program poezji aktywnej i optymistycznej. Popularna stała się postać św. Franciszka z Asyżu. Nawet u najwybitniejszych nastąpiło odstąpienie od nastrojowości i nasilenie środków ekspresji.Głównymi ośrodkami życia literacko-artystycznego Młodej Polski stały się Kraków iLwów, dużego znaczenia nabrało również Zakopane (rozwijała się tzw. „poezja tatrzańska”, tworzona m.in. przez Kazimierza Przerwę-Tetmajera). Natomiast Warszawa została pozbawiona zasadniczych wyznaczników kultury, gdyż popowstaniu styczniowym panowała tam napięta sytuacja. Pomimo tego udało się jej jednak wprowadzić w sztukę młodopolską wybitną prozę (Stefan Żeromski, Władysław Reymont) i przeciętny estetyzm. Młoda Polska była okresem aktywizacji literackiej, przede wszystkim poetyckiej, czasopiśmienniczej, oraz artystycznej. Na łamach typowo młodopolskiego pisma „Chimera” nastąpiło odkrycie poezji Norwida. W związku z licznymi podróżami, odbywanymi przez młodopolskich twórców po najważniejszych ośrodkach kulturalnych Europy (np. Wiedeń, Paryż, Monachium), literatura polska – jak w żadnej innej epoce – zdołała „zsynchronizować się” z twórczością międzynarodową. Nastąpił też wzrost zainteresowania literaturą i sztuką Orientu (notabene: jeden z elementów wspólnych Młodej Polski i romantyzmu), objawiającego się m.in. w przekładach starożytnych eposów hinduskich, m.in.Mahabharata.Na twórczości młodopolskich artystów wzorował się m.in. Witold Gombrowicz.
czy znacie jakieś ciekawostki na temat Młodej Polski
czy znacie jakieś ciekawostki na temat Młodej Polski...