sztuka performanceejjj szybko !!

Zgodnie z rozpowszechnioną interpretacją sztuki performance, jej specyfika ma leżeć w niepowtarzalności. Ta niemożność powtórzenia przejawia się przynajmniej na czterech różnych płaszczyznach. Po pierwsze, sztuka performance nie jest odtwarzaniem, lecz tworzeniem na żywo – nie jest powtórzeniem uprzedniego scenariusza, lecz dzianiem się procesu twórczego w trakcie samego zdarzenia. Po drugie, performance, będąc improwizowanym działaniem na żywo, nie może jako taki zostać powtórzony. Po trzecie, dokumentacja performance’u, czyli powtórzenie, jakie po nim pozostaje, nie ma racji bytu i właściwie – jeśli się trzymać konsekwentnie zasady efemeryczności – nie powinna zaistnieć, a jeśli już zaistnieje, to tylko jako niedoskonały ślad, który nie jest w stanie oddać charakteru tego, co zaszło i bezpowrotnie odeszło w przeszłość.