Mary Lennox to główna bohaterka powieści Frances Hodgson Burnett "Tajemniczy ogród" urodziła się i mieszkała w Indiach. Jej rodzice z uwagi na życie, jakie prowadzili, postanowili oddać swoją córkę pod opiekę hinduskiej służby. Mary, zgodnie z życzeniem matki, była bardzo rozpieszczana przez nianie. One jak mogły tak jej dogadzały, wyręczały ją we wszystkim i na wszystko jej pozwalały. Takie wychowanie doprowadziło do tego, że Mery stała się niesympatyczną, gburowatą i niegrzeczną dziewczynką. Uważała że cały świat "kręci się" wokół niej. Ta mała, samolubna egoistka zawsze musiała "postanowić" na swoim. Kiedy ktoś próbował jej się przeciwstawić, potrafiła bić i kopać. Ta rozkapryszona dziewczynka była tak przyzwyczajona do tego, że wszyscy we wszystkim ją wyręczają, że nie potrafiła nawet się sama ubrać. Kiedy dziewczynka miała 9 lat jej rodzice zmarli w wyniku epidemii cholery. Biedną sierotę przygarnął wówczas stryj, który mieszkał w Missethwaite Manor w Yorkshire w Anglii. Ta przeprowadzka, jak się później okazało, miała istotny wpływ na Mary. Nowy dom, nowe krajobrazy, nowe zwyczaje spowodowały, że dziewczynka bardzo się zmieniła. Pozostawiona sama sobie, szybko musiała nauczyć się samodzielnego ubierania się, samotnej zabawy. Mary polubiła spacery po ogrodzie i ruch na świeżym powietrzu. Zaczęła nagle dostrzegać piękno otaczającej ją przyrody (rozwijające się pąki kwiatów, ptaki). Samolubna Mary zrozumiała i szybko zmieniła swój stosunek do ludzi. Zaczęła się uśmiechać do nich, a oni do niej. Polubiła służącą Martę, zaprzyjaźniła się z jej bratem i ogrodnikiem Benem. Przed przyjazdem do Anglii, Mary była zawsze skwaszoną, ponurą i małomówną dziewczynką. Twierdzono nawet, że jest to najbardziej niesympatyczne dziecko, jakie kiedykolwiek widziano. A im dłużej przebywała w Anglii tym robiła większe postępy - zmieniała się na lepsze. Potrafiła podziękować za prezent, jakim była skakanka. Wcześniej dziewczynka nie używała słowa "dziękuję". Codziennie chodziła do ogrodu i skakała na skakance. Duży wpływ na zmianę jej charakteru i sposobu patrzenia na świat było przyjaźń z Dickiem-chłopcem bardzo sympatycznym, wrażliwym i opiekującym się porzuconymi i zranionymi zwierzętami. Stał się on dla niej wzorem do naśladowania. To dzięki niemu Mary tak zainteresowała się przyrodą. Z biegiem czasu zmienił się nie tylko charakter, ale również wygląd Mary. Gdy przyjechała do Anglii była postacią małą i chudą, włosy miała jasne, rzadkie i stale skwaśniały wyraz twarzy, włosy jej były żółte tak samo zresztą jak twarz. Dziewczynka wyładniała, przytyła, stała się zupełnie inna. Na początku powieści poznajemy Mary jako rozkapryszoną egoistkę. Jednak z upływem czasu, pod wpływem wydarzeń jakie miały miejsce w jej życiu, następuje metamorfoza-gruntowna przemiana jej sposobu myślenia, postępowania, a także wyglądu. Mary staje się uśmiechniętą, ładną dziewczynką. Dzięki temu, że zmieniła swój charakter, przestała być samotna, zyskała przyjaciół i zrozumiała, że życie potrafi być piękne. Choć na początku mogłoby się wydawać, że Mary jest złą dziewczynką, to jednak później zrozumiałem, że jest zupełnie inaczej. Samotność, pozbawienie miłości najbliższych, odrzucenie przez rodziców, a potem ich śmierć odcisnęła duży "ślad" na psychice dziewczynki. Uważam, że Mary to naprawdę mądra, wartościowa dziewczynka o "dużym sercu". Kiedy nawiązała więź z kuzynem Collinsem, pomogła mu wrócić do zdrowia i naprawić relacje z ojcem. Mary jest przykładem wspaniałej dziewczynki, która zrozumiała, że jeśli tylko się chce to można być szczęśliwym. Zmieniła się i dzięki temu zyskała wiele. Stała się szczęśliwa.
