Dokonaj analizy i interpretacji opowiadania „Zabawa w klucz” Idy Fink, zwracając uwagę na sposób podjęcia tematu zagłady Żydów w czasie II wojny światowej.

Opowiadanie „Zabawa w klucz” pochodzi ze zbioru „Skrawek czasu” z 1987 roku. Ida Fink w latach 1941 – 1942 przebywała w getcie. Uratowała się, uciekając na aryjską stronę. Ida Fink w swoim opowiadaniu przedstawiła codzienne życie Żydów oraz trudności z jakimi się oni borykają, by przeżyc czasy II wojny światowej. Żydzi zmuszani byli stosowac różnorodne sposoby, która mogłyby uchronic ich przed śmiercią.
W powyższym fragmencie narratorka przedstawia tylko jeden wieczór zaczerpnięty z codziennego życia Żydów. Opisany moment ukazuje nam tragizm holocaustu, okrucieństwo. Fabuła opowiadania jest ciągła, wydarzenia zostały przedstawione w sposób chronologiczny. Narrator jest trzecioosobowy, wszechwiedzący, swoją uwagę zwraca głównie za zachowania bohaterów, nie skupia się natomiast na analizie wnętrza postaci.
Akcja opowiadania rozgrywa się w mieszkaniu Żydów w godzinach wieczornych. Jest to ich już trzecie mieszkanie, gdyż z poprzednich musieli uciekac w popłochu. Mieszkanie to jest ciemne, nieprzyjemne. Domownicy nie czują się w nim bezpiecznie, są przerażeni, boją się o swój los. Mieszkanie jest dla nich więzieniem. Bohaterami opowiadania są: ojciec – Żyd, matka, która jest najprawdopodobniej Polką oraz ich dziecko. Ojciec został przedstawiony jako blady mężczyzna z zaczerwienionymi oczami, którymi mrugał w zabawny sposób, co może być objawą nerwicy lub zdenerwowania. Mężczyzna jest pełen niepokoju i lęku, przerażają go niepowiedzenia podczas zabawy w klucz. Matka natomiast nie przyłącza się do „zabawy” , jedyne co robi, to udaje dzwonek. Chwali swoje dziecko pomimo wielu porażek, niepowodzeń, wmawia mu, że jest już osobą dorosłą. Niebieskookie i pyzate dziecko jest doskonałe, nie ma z nim większych problemów. Chłopiec pomimo zmęczenia czeka na rozkazy ojca i przystępuje do „zabawy”. To właśnie od jego zachowania uzależniony jest dalszy los rodziny.
Zabawa, która została umieszczona w tytule opowiadania może kojarzyc się z grą o życie, próbą przetrwania. Polega ona na tym, że dziecko na znak dzwonka do drzwi zaczyna szukac klucza. Przy wykonywaniu tej czynności robi wiele hałasu, aby ojciec mógł w tym czasie przedostac się do schronienia. Po odnalezieniu klucza malec otwiera drzwi, Wówczas ukazuje się klatka schodowa, która może symbolizowac grozę bądź zło. To właśnie z niej nadejdą Niemcy. Życie rodziny żydowskiej jest niepewne, pełne cierpienia.
Żydzi od dawna byli prześladowanym narodem. Łapano ich, przewożono następnie do obozów pracy lub zagłady, w których po upływie krótkiego czasu ginęli. Niemcy nigdy nie tolerowali osób pochodzenia żydowskiego, nienawidzili ich, za wszelką cenę chcieli się ich pozbyc.
Ida Fink nawiązuje swoją twórczością do opowiadań Tadeusza Borowskiego oraz do utworu „Zdążyc przed Panem Bogiem” Hanny Krall. Opisywali oni w swoich dziełach literackich życie Żydów w obozach koncentracyjnych oraz ukazywali sposoby skazywania ludzi na śmierc. Powyższe opowiadanie różni się jednak od pozostałych. Nie zostały tu przedstawione obozy zagłady, lecz prywatne mieszkanie żydowskiej rodziny, w którym nikt z domowników nie czuje się bezpiecznie. Ida Fink stosuje opis pełen emocji, uczuc, przeżyc. Również od małego dziecka zależy to, czy jego ojciec przeżyje. Chłopiec „czuje się odpowiedzialny” za swoich opiekunów.