Państwo Węgierskie
W starożytności ziemie obecnych Węgier wchodziły w skład cesarstwa rzymskiego, jako prowincja Panonia. W okresie wędrówek ludów opanowane zostały przez Hunów, a następnie kolejno przez inne plemiona germańskie, Słowian oraz Bułgarów. Na przełomie IX i X wieku w dorzeczu Dunaju i Cisy pojawili się Madziarzy. To właśnie ich uważa się za założycieli Węgier (stąd oryginalna nazwa państwa - Magyarorszg). Założycielem pierwszej węgierskiej dynastii panującej był rpd (?-907), wódz jednego z plemion madziarskich.
Na początku X w. Węgrzy rozbili Państwo Wielkomorawskie, a następnie podjęli grabieżcze wyprawy przeciwko Bizancjum i Europie Zachodniej. Początkowo, w X w., państwo węgierskie zajmowało niewielki obszar w południowo-zachodniej części Kotliny Naddunajskiej. W 906 r. Węgrzy rozbili Państwo Wielkomorawskie, podbili Bawarów; w 926 zmusili króla niemieckiego Henryka I do płacenia daniny. Węgierską ekspansję na zachód zakończyła przegrana 955 z Ottonem I (912-973) w bitwie nad rzeką Lech.
Panujący 997-1038 Stefan I Święty z dynastii Arpadów koronował się w 1001 na króla i dokonał chrystianizacji kraju.
Węgrzy należą do grupy ludów ugrofińskich. Wywodzą się one z okolic Uralu i między III i IV tysiącleciem p.n.e. pierwsze ich odłamy rozpoczęły swą wędrówkę na zachód. W czasie wędrówki ludów w V w. n.e. także Węgrzy ruszyli na zachód. Pierwszy etap ich wędrówki zakończył się ok. 750 r. między dolnym biegiem Wołgi a Dunajem. Wyparli stamtąd Awarów. Rejon ten zwany był Lavdia. U Geografa Bawarskiego (r.845) Węgrzy występują pod łacińską nazwą Ungare.
Nie wszystkie plemiona węgierskie wywędrowały tak daleko na zachód, były też grupy Madziarów, na które jeszcze w 1236 natrafił dominikański mnich Julianus na terenach między Uralem i Wołgą. W roku 950 cesarz bizantyjski Konstantyn VII nazwał tereny zamieszkane przez Węgrów Etelkz ("Międzyrzecze"), zaś samych Węgrów celnie -"Turkami". Nie jest dziś znane dokładne geograficzne położenie siedzib Węgrów w owym czasie. W IX i X wieku Węgrzy podejmowali wielokroć łupieżcze wyprawy na północ, na tereny państwa wielkomorawskiego (podbijając je), na zachód aż po Paryż, Akwizgran i południe-Tarent w Italii.