Opisz stan rycerski w Polsce na juz

Rycerstwo w Polsce powstało za czasów Bolesława Chrobrego, a więc około XI wieku. Bolesław Chrobry, jako władca ziem polskich jest uważany za założyciela mocarstwa. Zorganizował on wielkie siły zbrojne, aby chroniły Słowiańszczyznę przed zalewem germanizmu z zachodu Europy, jak również przed coraz śmielszymi wówczas podbojami Waregów ze Wschodu. Siły zbrojne Bolesława Chrobrego stały się zalążkiem całego stanu rycerskiego, jaki w kolejnych wiekach rozwiną się w naszym kraju. Rycerze byli szkoleni tak, aby móc chronić swój kraj, a także aby być zdolnym do działań ofensywnych. Również Bolesław Chrobry ustanowił tak zwane prawo rycerskie. Ze swoich drużyn wojennych oraz z rekrutów kmieci król stworzył rycerstwo, tym samym nadając godność szlachecką wielu kmieciom i całym wioskom. W jego ślady poszli wszyscy książęta piastowscy, dzięki czemu rycerstwo rozwinęło się do niebotycznych rozmiarów. W okresie panowania Władysława Łokietka stan rycerski liczył sobie wiele tysięcy osób, rycerze byli zaprawieni w bojach. To właśnie na Rycerstwie Łokietek oparł podjętą przez siebie akcję zjednoczenia rozdrobnionej na liczne księstwa Polski. W wyniku podjętych bitew wszystkie dzielnice naszych ziem zostały zjednoczone, dzięki czemu powstało nowe Państwo Polskie. Szlachta, a więc właściwy stan rycerski cieszył się wieloma przywilejami, nic więc dziwnego w tym, iż wielu dzielnych wojaków pragnęło mianowania na rycerza. Stan rycerski rozrastał się, osiedlając na terenie całej Polski. Za czasów Kazimierza Wielkiego oraz panowania rodu królewskiego Jagiellonów szlachta stała się potężną warstwą społeczną. Były to czasy walk rycerskich, turniejów, w których rycerze mogli sprawdzić swoje zdolności i siły. Rycerze w Polsce ze względu na swoją ogromną liczebność mogli być uznawani za odrębny naród, zwłaszcza, jeśli weźmiemy pod uwagę dużą różnorodność kulturalną i ekonomiczną poszczególnych rycerzy. Podstawowymi wartościami wyznawanymi przez wszystkich rycerzy, niezależnie od warstwy społecznej, do której przyszło im należeć, był zaszczytny obowiązek służby wojskowej, braterstwo broni, a także wspólna miłość do Ojczyzny.

Rycerstwo – stan społeczny złożony z konnych wojowników istniejący w Europie w okresie pełnego średniowiecza i późnego średniowiecza. Warstwa ta wytworzyła swoisty styl życia, ceremoniał i etykę. W zamian za nadanie ziemskie przyjmowało obowiązek służby pod rozkazami seniora. W późnym średniowieczu przekształciło się w szlachtę[1]. W większości państw europejskich tytuł rycerski stał się jednym z niższych tytułów szlacheckich, np. we Francji jako – chevalier, w Niemczech i Monarchii Austro-Węgierskiej – Ritter, w Wielkiej Brytanii – knight . W Polsce z uwagi na zasadę równości szlacheckiej rycerstwem tytułowano ogół szlachty, stosując też określenia kawaler (tytuł szlachecki) lub formę łacińską – equitus. W Zachodniej Europie początki rycerstwa sięgają czasów wczesnego średniowieczna. Był to stan o ściśle określonych prawach i obowiązkach. Pierwotnie rycerzem mógł być nazwany każdy konny wojownik, lecz od około XI wieku nazwę tę mógł nosić tylko wojownik pasowany na rycerza[2]. By mogło to nastąpić wojownik musiał od 15-tego roku życia służyć jako giermek u boku pasowanego rycerza i zaprawiać się do wojennego rzemiosła. Po złożeniu dowodów męstwa oraz uzyskania odpowiedniego wykształcenia (władania bronią, jazdy konnej, obyczajów, śpiewu i poezji), pasowano giermka na rycerza[3]. Do aktu pasowania na rycerza wojownik przygotowywał się przez spowiedź, a cała ceremonia odbywała się w trakcie mszy świętej, po której wojownik składał przysięgę wierności Kościołowi, przestrzegania czci niewieściej, bronienia wdów i sierot[4]. Następnie z rąk panującego otrzymywał pas rycerski i złote ostrogi. Z aktem pasowania na rycerza wiązało się nadanie ziemskie, dzięki czemu obdarowany dobrami rycerskimi (beneficjum), popadał w zależność lenną od nadawcy, stając się jego wasalem[5]. Panujący pasował młodych rycerzy zwykle po ukończeniu przez nich 21-ego roku życia, chociaż w razie wyjątkowych zasług, stać to się mogło wcześniej[6].