Żarówkę wynalazł i przedstawił w 1879 r. Thomas Alva Edison. Początkowe żarówki miały skrętkę skonstruowaną z włókna węglowego, które pozyskiwano ze zwęglonego włókna drzewa bambusowego. Efektywność żarówek pod zakończenie XIX w. wynosiła 2 lm/W przy wytrzymałości blisko 600 godzin działania.Pomimo że nowa 100- watowa żarówka ma wydajność siedmiokrotnie lepszą i świeci przeciętnie przez 1000 godzin, dalej nie można jej określić wydajnym źródłem oświetlenia, albowiem absorbuje nadzwyczaj dużo energii i wyłącznie niewielką jej część (2-5%) zmienia w światło. Pozostałość pobranej energii elektrycznej uwalniana jest w formie ciepła.Parametry nowoczesnej żarówki uzyskano już w czasach 30. XX w. Od tego okresu większa część prac związanych z rozwojem żarówek koncentrowała się na polepszeniu mechanizmów technologicznych, tj. na osiągnięciu większej skuteczności produkcji przy równoczesnej poprawie klasy i niezawodności żarówki.Tradycyjna żarówka jest najstarszym elektrycznym źródłem oświetlenia. Żarówki – z racji ich prostoty i łatwości zastosowania – można odszukać nieomalże w każdym zakamarku świata. Są uniwersalnie stosowane do ogólnych obiektów oświetleniowych w gospodarstwach domowych oraz w oświetleniu dekoracyjnym. Żarówka jest aczkolwiek niezmiennie wypierana przez innowacyjne generacje w wyższym stopniu efektywnych źródeł światła. Czy nadciąga kres zastosowania żarówki?
Thomas Alva Edison to on wynalazł żarówkę
