Występują na Islandii, za kręgiem polarnym w Norwegii, Szwecji i Finlandii, Grenlandii, Alasce, Kanadzie, Rosja, na wyspach Svalbard (zorzę najlepiej widać na półkuli północnej). Przy bardzo dobrych warunkach i dużym szczęściu zorze można zobaczyć nawet na południu Europy - z częstotliwością mniej więcej raz na 100 lat. Jej światło jest najczęściej widoczne późną jesienią i wczesną wiosną. W okresie pomiędzy równonocą jesienną a wiosenną (od 21 września do 21 marca) pomiędzy godziną szóstą po południu a pierwszą w nocy jest ciemno i właśnie wtedy najlepiej obserwować zorzę polarną. Zorza jest zjawiskiem, które trwa ciągle, 365 dni w roku, 24 godziny na dobę ale nie zawsze można je widzieć. Nie widać jej przez np. światło słoneczne, złą pogodę, przez swoje położenie. Nawet jeśli każdy czynnik jest sprzyjający można zorzy i tak nie zobaczyć. Najlepsze zorze polarne można było zobaczyć w 2012 roku było ją widać na północy Kanady i w całej Skandynawii, ale także w Wielkiej Brytanii, krajach nadbałtyckich, a nawet na północy Niemiec i Polski.
