Napisz wywiad z Henrykiem Sienkiewiczem ze szczególnym uwzględnieniem powieści ,,Krzyżacy"

A: Witam pana bardzo serdecznie. H: Dzień dobry pani. A: Jak to się stało, że został pan pisarzem? H: Moi rodzice pragnęli abym został lekarzem, jednak zrezygnowałem z medycyny i podjąłem studia prawnicze. W wieku dwudziestu lat przeniosłem się na wydział Filologiczno-Historyczny. Zdobyłem tam gruntową znajomość literatury i języka staropolskiego. To właśnie wtedy napisałem swoją pierwszą niepublikowaną powieść -"Ofiara". W tym czasie pracowałem również nad powieścią "Na Marne".  A: Z zamiłowania jest pan podróżnikiem. Jakie kraje pan zwiedził i jakie utwory powstały dzięki tym podróżom? H: Wraz ze znajomymi i Heleną Modrzejewską w 1878r. wybrałem się w podróz do USA. Zatrzymaliśmy się w Kalifornii. Tam właśnie powstały takie utwory jak: "Komedia z pomyłek", "Za chlebem", "Latarnik", "Sachem" i inne. Dwa lata później wróciłem do Europy i zatrzymałem się w Londynie. Następnie przebywałem w Paryżu. Właśnie tam poznałem nowy prąd w literaturze nautralizm. Byłem również w Hiszpani, Afryce, Szwajcarii i Wenecji tam poznałem Marię bliżej. A: Bardzo ciekawe. Gdzie po raz pierwszy spotkałeś Marię Szetkiewiczównę? Jak rozwinął się wasz związek? H:Po raz pierwszy spotkałem Marię W Szczawnicy. W 1881 r. odbył się nasz ślub. Maria wkrótce urodziła Henryka Józefa i Jadwige Marie. Jednak nasze małżeństwo nie trwało długo, gdyż Maria umarła w 1885r. na gruźlice. A: Przykro mi. Mam jeszcze jedno pytanie. Powieści takie jak "Potop", "Trylogia", "Ogniem i mieczem", "Pan Wołodyjowski", "W pustyni i w puszczy", "Krzyżacy" oraz "Quo vadis" przyniosły podziw w całej Europie. Zyskał pan szerokie uznanie. Jak się pan z tym czuje? H: Jestem tym zaszczycony. Cieszę się, że moja ciężka praca została doceniona. A poza tym otrzymałem nagrodę Nobla za całokształt twórczości. Nie wyobrażam sobie życia bez pisania powieści i noweli. Jednak zajmowałem się również dziennikarstwem. Prowadziłem dział literacki w Gazecie Polskiej i Niwie. A: Dziękuje panu za wywiad. Jest pan pałen podziwu człowiekiem. Do widzenia. H: To ja dziękuje. Było mi bardzo miło. Do widzenia.