Charakterystyka Skawińskiego

„Latarnik” Henryka Sienkiewicza to książka opisująca życie polaka, żyjącego na wygnaniu. Napiszę jego krótką charakterystykę, ponieważ to bardzo interesująca postać.
Skawiński – główny bohater jest starym, około siedemdziesięcioletnim człowiekiem. Ma ruchy i postawę żołnierza, być może dlatego, że brał udział w wielu powstaniach. Jednym z nich było powstanie listopadowe, w Polsce. Dzięki ciągłym walką zdobył wiele odznak i medali. Ciągle tułając się zapragnął prowadzić spokojne życie. Był zmęczony ciągłą podróżą, dlatego został latarnikiem. Ten zawód wydawał mu się odpowiedni.
Skawiński jest uczciwy i prawdomówny. W swojej pracy sumienny i pracowity. Zawsze zapalał latarnię o czasie. Uważał ją też za swój dom. Jednak nie zapomniał o Polsce.
Choć dawno z niej wyjechał i nie mógł do niej wrócić, to myślami wciąż był razem z nią. Bardzo tęsknił za ojczyzną. Niestety powrót do niej był niemożliwy.
Po dłuższym pobycie na latarni, stają się on obojętny wobec otaczającego go świata. Przestają interesować go inni ludzie, unika kontaktów z nimi. Prawie nie opuszcza latarni.
Spokojne życie kończy się kiedy dostaje książkę – Pana Tadeusza. Wtedy zaczyna płakać. Czyta ją uważnie, szczególnie pierwsze kartki. Niestety, przez swoją nieuwagę zapomina zapalić latarni i zostaje wyrzucony z pracy. Pomimo że dużo już podróżował, musi wyruszyć w dalszą, pełną niespodzianek drogę.
Latarnik to dobry i sympatyczny człowiek. Jego cechą była także cierpliwość i konsekwencja w dążeniu do celu. Chciał zostać latarnikiem i udało mu się to. Był patriotą i kochał ojczyznę, dlatego bardzo wzruszył się, kiedy otrzymał książkę wybitnego polskiego pisarza. Choć nie może do niej wrócić nie traci nadziei.