Romantyzm w polsce dzielimy na jakie 2 okresy ( lata i wydarzenia).

1. Wczesny Romantyzm 1822 - 1830 - kształtowania się nowego, romantycznego światopoglądu. W 1822 ukazał się I tom Poezji Mickiewicza, a w nim dwa najważniejsze manifesty romantyzmu: Romantyczność oraz Przemowa – szkic wstępny tomu, który w późniejszych wydaniach pojawiał się pod tytułem O poezji romantyczne oraz Ballady i romanse.  Inni Autorzy: Antoni Edward Odyniec, Józef Bohdan Zalewski, Antoni Malczewski, Maurycy Mochnacki, Michał Grabowski, Stefan Witwicki oraz Kazimierz Brodziński. Najważniejsze dzieła literackie tej fazy romantyzmu: Adam Mickiewicz: Ballady i romanse (1822), Grażyna1823, Dziady cz. Ii i IV (1823), Sonety krymskie(1836) oraz Konrad Wallenrod (1828); Antoni Malczewski: Maria (1825) Seweryn Goszczyński: Zamek Kaniowski (1828) Maurycy Mochnacki: O duchu i źródłach poezji w Polszcze (1825) Koniec tej I fazy romantyzmu wyznacza wybuch powstania listopadowego.  2.Faza Szczytowa romantyzmu - 1830 - 1849 Po upadku powstania listopadowego - początek wielkiemu ruchowi migracyjnemu o podłożu polityczno-patriotycznym zwanemu Wielką Emigracją. Z kraju wyjeżdżała głównie szlachta i arystokracja, poza tym politycy, artyści, inteligencja oraz żołnierze – wśród emigrantów znaleźli się również pisarze, w większość mocno zaangażowani w sprawę niepodległościową (m. in. ci najwięksi: A. Mickiewicz, J. Słowacki, Z. Krasiński, C. K. Norwid).Największe dzieła polskiego romantyzmu (Dziady cz. III, Kordian J. Słowackiego, Nie-boska komedia Z. Krasińskiego) powstały na emigracji, w oddali od ojczyzny właściwie w ciągu kilku lat. Okres bezpośrednio po upadku powstania listopadowego to istna erupcja sił twórczych polskich pisarzy, którzy jednak już w następnym dziesięcioleciu zamilkną.  W tym czasie w kraju triumfy święci wspaniały komediopisarz Aleksander Fredro, w latach trzydziestych powstają jego najważniejsze dzieła: Śluby Panienski orazZemsta. W kraju ważną rolę zaczyna odgrywać powieściopisarstwo obyczajowe i historyczne. Najważniejszym prozaikiem tego czasu był bez wątpienia Józef Ignacy Kraszewski autor m.in. Ulany oraz Starej Baśni. Inni pisarze warci wspomnienia to Józef Korzeniowski (nie mylić Tedorem Józefem Konradem Korzeniowskim, piszącym pod pseudonimem Joseph Conrad) oraz Henryk Rzewuski.