To jest skopiowane z wikipedii ale myślę, że tu jest to czego szukasz Klasyfikacja sieci rzecznej w nawiązaniu do układu sieci W zależności od środowiska geograficznego, głównie od rzeźby terenu, budowy geologicznej, a także od stadium rozwoju sieci rzecznej, rozwinęły się różne układy tej sieci. Układ pierzasty – powstaje w długich wąskich dolinach. Jest to jednocześnie sieć symetryczna. Występuje w Bieszczadach. Układ asymetryczny – to taka sieć, w której lewa i prawa część dorzecza posiada różną powierzchnię i różną ilość cieków. Symetria, bądź asymetria zależą od budowy geologicznej, rzeźby terenu, wielkości zasilania w wodę i od rozwoju sieci rzecznej. Np. asymetria dorzeczy Wisły i Odry (przewaga prawej części dorzecza) jest spowodowana rozwojem rzeźby polodowcowej i rozwojem sieci rzecznej w holocenie. Układ widlasty – jest charakterystyczny dla jednostronnych zrębów o asymetrycznych stokach. Jest to więc sieć asymetryczna. Układ kratowy – występuje: w górach o budowie rusztowej, gdzie rzeki wykorzystują w swym biegu na przemian subsekwentne odcinki dolin, równoległe do grzbietów oraz krótkie przełomowe odcinki między grzbietami (np. w Bieszczadach, w Górach Świętokrzyskich) w obrębie drumlinów na obszarze objętym zlodowaceniem w związku z wykorzystaniem przez rzeki odcinków pradolin, np. łamany bieg Warty i Odry. Układ dendryczny – czyli drzewiasty posiada silnie rozwiniętą sieć rzeczną w górnym biegu w obrębie gór, a słabiej rozwiniętą w dolnym biegu w obrębie pogórzy lub kotlin. W górnym biegu jest to sieć cieków insekwentnych. Układ równoległy – cieki spływają równolegle względem siebie, tworzy się na stożkach sandrowych i wybrzeżach morskich. Mają je rzeki odwadniające sandr kurpiowski oraz cieki na obszarze Żuław Wiślanych, gdzie pomiędzy Nogatem a Wisłą leniwie toczy swe wody szereg krótkich rzek. Układ wachlarzowy – tworzy się najczęściej na stożkach napływowych u podnóży gór. Układ pierścieniowy – cieki spływają w różnych kierunkach z obrzeży wzniesienia. Układ osiowy: tranzytowy – do głównego cieku spływają krótkie prostopadłe dopływy rozbieżny – prostopadłe cieki spływają z obu stron do co najmniej dwóch cieków głównych płynących w odmiennych kierunkach. Układ koncentryczny – inaczej zbieżny, dośrodkowy, tworzy się w obrębie zagłębień bezodpływowych i kotlin. Zagłębienia te mogą mieć genezę, np.: zagłębienia w obrębie wygasłych stożków wulkanicznych zagłębienia polodowcowe zagłębienie w kotlinach erozyjnych, deflacyjnych lub tektonicznych Układ decentryczny – inaczej rozbieżny, odśrodkowy tworzy się na izolowanych wzniesieniach. Układ ten mają rzeki biorące początek na wzniesieniach Łódzkich. Uwzględniając ciągłość zasilania rozróżnia się rzeki: stale płynące (permanentne), prowadzące wodę przez cały rok; występują na obszarach, gdzie opad jest większy od parowania, są zasilane wodami podziemnymi i wodami ze spływu powierzchniowego pochodzącego z deszczów i roztopów sporadycznie wysychające zasilane są przez wody podziemne i spływ powierzchniowy, zanikają sporadycznie w czasie długotrwałej suszy, a wysychanie wody w korycie jest związane z obniżeniem zwierciadła wody podziemnej i brakiem spływu powierzchniowego okresowe (periodyczne), okresowo, ale regularnie prowadzą wodę w porze wilgotnej; zasilane są spływem powierzchniowym, częściowo także płytkami wodami podziemnymi epizodyczne nieregularnie prowadzące wodę przez krótki czas; występują w strefie suchej, przykładem są doliny pustynne – wadi (uedy) Wyróżniamy również w zależności od długości i wielkości dorzecza rzeki: małe o długości 100-200 km, dorzecze 1000-10 000 km² średnie o długości 200-500 km, dorzecze 10 000-100 000km2 duże o długości 500-2500 km, dorzecze 0,1-1 mln km² wielkie o długości powyżej 2500km, dorzecze ponad 1 mln km²
