Nie wiem do kogo przemówienie kierujesz, ale powiedzmy ze do uczniów. Kochani koledzy i koleżanki ! Czy pamiętacie jeszcze swój pierwszy dzień w szkole ? Kiedy to przyszliście do szkoły z rodzicami ? Na pewno towarzyszył wam wtedy strach. Czekał was moment kiedy zostaniecie sami, kiedy to rodzice odejdą i będziecie musieli zapoznać się z zupełnie nowym otoczeniem. Po pewnym czasie, pojawiły się pierwsze przyjaźnie. Nie wszystkie przetrwały do dzisiaj, zapewne wasze drogi się rozeszły i z osobami, z którymi kiedyś nie wyobrażaliście sobie życia , dzisiaj nie wiecie o czym rozmawiać. Jednak cały czas na swojej drodze, spotykaliście kolejne osoby, które skutecznie zastępowały już wyblakłe wspomnienia przyjaciela z przedszkolnej ławki. Pomimo, że sprzeczki zdarzają się w nawet najlepszych związkach, to wy i tak nie wyobrażaliście sobie życia bez tej drugiej cząstki, samego siebie. Bo w końcu, ktoś nie bez powodu nazwał przyjaciół " jedną duszą w dwóch ciałach". Ale tak właściwie, dlaczego to jest takie ważne? Czy człowiek, nie umiał by sobie poradzić w samotności ? Wydaję mi się, że nie ! Zdecydowanie nie! To w końcu ta osoba, zawsze będzie mieć czas, aby z tobą porozmawiać. Wysłucha się kiedy to konieczne, pocieszy, obdaruję się paczką chusteczek. Przyjaciel, nie będzie pytał jak będziesz biegł, on pobiegnie tam razem z tobą. Nie będziesz musiał mu opowiadać wszystkich najlepszych wspomnień, które przeżyłeś. On będzie w nich uczestniczył. Nie ma jednak moim zdaniem dobrej definicji słowa przyjaciel. Bo nie można sensownie opisać kogoś kto jest terapeutą, psychiatrą, osobistym trenerem, opiekunem i aniołem , czasami diabłem w ludzkiej skórze w jednej osobie. Ale pomimo wielu wad, które mają ci nasi przyjaciele i tego że czasami, każdy z nas ma ochotę coś jemu zrobić. To powinniśmy być dumni, ze ta druga połówka też z nami wytrzymuję, że jest z nami w każdej nawet najtruniejszej dla nas chwili. Warto jest mieć przyjaciela. Podziękujcie mu dzisiaj za ich samą obecność.
