Ludzie, którzy mają nadzieję są zrównoważeni i nie wpadają w skrajności. Nie postępują na zasadzie tych, którzy nie mając nadziei na przyszłość, uganiają się za przyjemnościami, zaszczytami i bogactwem póki żyją na ziemi. Nie smucą się także i nie zamartwiają o to, co może im się przytrafić w przyszłości. Potrafią zachować radość i sami pocieszają tych, którzy nadzieję stracili. Potrafią także zbudować w sobie silną wiarę, a ta z kolei daje im jeszcze głębszą i bardziej rzeczywistą nadzieję. Potrafią się nią chlubić wobec innych i chętnie o niej opowiadają. Modląc się do Boga, mają wobec niego swobodę mowy i otwarcie wyrażają wobec niego wszystkie swoje myśli. Tak jak hełm wojownika ochrania jego głowę, tak nadzieja chroni władze umysłowe człowieka, który ją ma i pozwala mu zachować pokój myśli bez względu na to jakie trudności, przeciwności czy prześladowania na niego spadają.
