Na trzech wybranych przykładach dzieł malarskich lub rzeźbiarskich (innych niż zamieszczone w arkuszu), reprezentujących różne kierunki sztuki XX w., rozważ zagadnienie doboru środków artystycznych do tematyki dzieła w celu osiągnięcia jak na

Na trzech wybranych przykładach dzieł malarskich lub rzeźbiarskich (innych niż zamieszczone w arkuszu), reprezentujących różne kierunki sztuki XX w., rozważ zagadnienie doboru środków artystycznych do tematyki dzieła w celu osiągnięcia jak największej siły wyrazu.

Artyści poprzez dzieła plastyczne wyrażali swoje myśli, idee, oddziaływali na opinię publiczną, szokowali? Wykorzystywali w swoich dziełach różne środki wyrazu, które miały na celu wydobyc myśl przewodnią dzieła i ukazac jego symboliczny sens. Od wykorzystania tych środków zależała siła wyrazu dzieła, która poniekąd decyduje o tym czy dane dzieło jest wielkie.
Pierwsze z wybrane przeze mnie dzieło reprezentujące kierunki sztuki XX w. , to rzeźba hiperrealistyczna sławnego przedstawiciela hiperrealizmu ? Duane Hanson zatytułowana ?Supermarket Lady?. Rzeźba przedstawia w sposób niezwykle drobiazgowy kobietę pchająca przed siebie wypchany do granic możliwości wózek z zakupami. Rzeźbę tę charakteryzuje niezwykle szczegółowe potraktowanie ludzkiego ciała; jest stworzona z fotograficzną wręcz dokładnością. Realistyczne przedstawienie nie ma jednak na celu jedynie zilustrowania ludzkiego ciała, ale jest to jeden ze środków wyrazu, którym dzieło oddziaływuje na odbiorcę. Rzeźba ma charakter karykatury, która ma wyśmiac i uwypuklic niezwykle konsumpcyjny charakter naszego współczesnego życia. Operując groteską przedstawia współczesną pogoń za dobrami materialnymi; towarem staję się praktycznie wszystko ? uczucia, idee, religia. Wartośc tych że towarów maleje, a w miejsce tych jakby się wydawało ważnych elementów życia wchodzą pieniądze i łatwa w odbiorze rozrywka. Ilustruje to dobitnie wypakowany wózek, który symbolizuje tu pogoń za dobrami materialnymi z pominięciem ważnych wartości i bezkrytyczny konsumpcjonizm, który stał się symbolem kultury popularnej. Z jednej strony dzieło należy do kultury popularnej i jest z nią ściśle związane, z drugiej strony krytykuje ją i ma do niej stosunek pejoratywny. Obnaża złe strony popkultury, która na dobre zawładnęła współczesnym światem. Dlatego też rzeźba ta ociera się o kicz, ponieważ należy do popkultury poprzez właśnie kicz ujawnia bezguście i upodobanie do łatwych rozrywek masy współczesnych odbiorców. Artysta wykorzystał jaskrawe kolory, karykaturę i wiernie odtworzył rzeczywistośc Rzeźba należy do nurtu XX w. kierunku o nazwie pop-art. Zapoczątkowany on został w Ameryce i Anglii w latach 50. Artyści tego kierunku operowali jaskrawymi barwami, w swoich dziełach podejmowali aktualne problemy. Tematyką ich dzieł często była otaczająca ich rzeczywistość. W swojej twórczości ukazywali przedmioty codziennego użytku (?Puszka zupy Campbell? Andy Warchol), gwiazdy kina czy rocka (?Manril Manroe? Andy Warchol). Zananym przekładem sztuki pop-art jest dzieło ?M-maybe? Roya Lichtenschteina; ukazana na nim kobieta z rozwianymi blond włosami jest przedstawiona w komiksowy sposób. Wyznacznikiem tego artysty był właśnie komiksowy styl jego prac. Używał on wyraźnego konturu i płaskiej plamy barwnej, co pozwoliło mu na zwiększenie oddziaływania jego prac na odbiorców. Oprócz wspomnianego wyżej obrazu, ważnym w dziejach sztuki współczesnej obiektem jest gigantyczna rzeźba Cles?a Oldenburg?a ?Spinacz do suszenia bielizny?. Tytułowy spinacz jest wyjątkowo okazały , a jego wielkośc ma symbolizowac dominację codziennych czynności w naszym życiu nad innymi elemanetami naszego życie, które są zaniedbywane, choc bardzo ważne i potrzebne.
Obraz Pabla Picassa ?Mandolistka? jest dziełem kubistycznym. Charakteryzuje się bryłowatością form, brakiem zasady mimesis czyli zasady naśladowania natury. Twórca odrzuca zasady kompozycji znane we wcześniejszych nurtach. Formę sprowadza do bryły, by podkreślic jej trójwymiarowość, nadac głębię obrazowi. Kubiści operowali dośc bogatą gamą barwną, nie operowali jednak silnymi kontrastami światłocieniowymi. Obraz ten jest portretem kobiety grającej na mandolinie; jej portret jest silnie spsychologizowany przez ekspresję wyrażoną mimiką portretowanej. Środki wyrazu użyte w tym dziele to bryłowatośc form, płaska palma barwna; obraz namalowany został w ciemnej, chłodnej tonacji barwnej, z przewagą niebieskiego zieleni. Kolorystyka i bryłowatośc form były najważniejszymi środkami ekspresji oprócz ekspresyjnej mimiki modelki. Kompozycja jest dynamiczna z przewagą kierunków wertykalnych. Ważnym założeniem kubistów było zerwanie z naśladowaniem natury w sztuce, jak przed nimi robili to m.in. akademiści czy naturaliści. Nie przez perspektywę czy światłocień chcieli ukazac trójwymiarowośc form, ale przez ukazanie bryłowatości przedmiotów. Traktując przedstawione obiekty jako bryły sprawiali, że stawały się wielowymiarowe. Podobnie bryłę i ekspresję pojmował Braque, który najpełniej oddał to w dziele ?Gitara i klarnet?. Trudno mówic tu o światłocieniu czy tym bardziej o zasadzie mimesis. Dominantą kompozycyjną staje się tu bryła. Artysta ujął w swoim obrazie tylko najważniejsze cechy przedmiotów, bez analizy światłocienia czy ich faktury. Operował płaska plamą barwną i konturem.
Kolejnym dziełem sztuki XX w., które warto tutaj umówic jest rzeźba Marcela Duschampa ?Fontanna?. Dzieło to reprezentuje sztukę dadaizmu, ukształtowaną na pocz. XX w. Założeniem dadaizmu było wyśmianie i wykpienie wszystkich ważnych wartości, zasad, praw. Dadaiści tworzyli również wiersze, które składały się z nic nie znaczących słów, które losowo wybierali przez losowanie. Ich sztuka opierała się na wykorzystywaniu m.in. kolażu. Swoje prace tworzyli z odpadków i rzeczy codziennego użytku. W ten sposób nadawali nowy sens i znaczenie przedmiotom znanych nam z codzienności. Pisuar użyty w rzeźbie Duschampa nabrał nowego znaczenia, gdy artysta ustawił go na wystawie sztuki współczesnej i nazwał fontanną. Przez ten zabieg nie tylko zaszokował widzów, ale zmienił ich podejście do przedmiotów codziennego użytku. Środkiem ekspresji w tym dziele było po prostu zaszokowanie widzów, przez niezwykły pomysł na rzeźbę.
Podobnie Hasior używając przedmiotów wyrzuconych i niechcianych tworzył rzeźby, które dzięki tym właśnie przedmiotom stawały się dziełami sztuki. W swoim przejmującym dziele ?Pomnik dzieciom Zamojszczyzny? użył starego, czarnego wózka dziecięcego, by podkreślic krótkość życia dzieci, które z pełną determinacją przeciwstawiły się zaborcy i walczyły o prawa do nauki ojczystego języka. Hasior ukazał przez tę instalację, że dla tych dzieci kołyska stała się grobem. W wózku zapalone świece i krzyże symbolizują śmierć, zbyt szybką i nie zasłużoną.

Artyści XX w. używali różnych środków ekspresji by wydobyc najważniejsze znaczenie ich dzieł. Posługiwali się środkami malarskimi i szokowali odbiorców przez ciekawe pomysły dla swoich obrazów czy rzeźb. Posługiwali się śmiałą karykaturą w większości przypadków odrzucając zasadę mimesis, chcąc podkreślic nie formę lecz tresc.