Napoleon Bonaparte - realista

Moim zdaniem Napoleon Bonaparte - cesarz Francji, był realistą - na pierwszym miejscu stawiał interes Francji, gdyż to był jego obowiązek jako władcy tego kraju, ale w miarę możliwości starał się pomóc również w odbudowie niepodległej Polski. Moim zadaniem teraz, będzie udowodnienie powyższej tezy.

Mniej więcej wszystko zaczęło się od tego, gdy Dyrektoriat, czyli rząd francuski, wybrał Napoleona na głównodowodzącego wojsk, ponieważ zasłużył się podczas obrony Paryża. Po mianowaniu, Bonaparte rozgromił Austriaków oraz zmusił ich do zawarcia pokoju. Następnie utworzono Legiony Polskie we Włoszech (w Republice Lombardzkiej) 9 I 1797 roku (wtedy powstał dzisiejszy hymn narodowy - Pieśń Legionów Polskich we Włoszech). Po sukcesie nad jednym z trzech zaborców Polski, głównodowodzący wojsk we Francji wybrał się do Egiptu. W bitwie pod piramidami rozbito armię egipską, jednak Napoleon zdecydował się wrócić do Francji z powodu zniszczenia okrętów francuskich przez flotę angielską dowodzoną przez Horatio Nelsona. Po wyprawie do Egiptu Bonaparte dokonał zamachu stanu (przejęcie siłą władzy) 9 XI 1799r.; został mianowany pierwszym konsulem. Napoleon zwyciężył Austriaków pod Marengą w 1800 roku. W latach 1802-1803 Legiony walczyły na wyspie San Domingo (dzisiejsze Haiti) z zbuntowanej prowincji francuskiej. Pierwszy konsul Francji uchwalił kodeks cywilny (1804r.), który zapewniał wszystkim obywatelom równość wobec prawa, wolność osobistą, znosił podziały i przywileje stanowe. Kodeks Cywilny (Napoleona) obowiązywał również w krajach podbitych przez Napoleona. W 1804 roku Bonaparte koronował się na cesarza Francji. W 1805 roku zawiązano kolejną koalicję antyfrancuską do której przystąpili: Austria, Anglia, Szwecja, Królestwo Neapolu oraz Rosja. Wygrana bitwa pod Austerlitz 2 XII 1805 nazwana została bitwą 3 cesarzy - pokój z Austrią. Bitwa pod Jeną i Auerstdt 14 X 1806 - rozgromienie Prus oraz zajęcie Berlina przez Francuzów. 27 XI 1806 roku Napoleon wkroczył na ziemie polskie oraz zajął Warszawę. Przegrana bitwa morska niedaleko przylądka Trafalgar (Hiszpania) na rzecz Anglii. Zarządzenie blokady kontynentalnej - zamknięcie dopływu surowców i płodów rolnych do Anglii, zakaz importu towarów angielskich oraz utrzymywanie stosunków gospodarczych. Blokada ta obowiązywała państwa należące do Francji. Bitwa pod Iławą Pruską oraz Frydlandem (1807) na ziemiach polskich - opanowanie Królewca oraz zmuszenie cara rosyjskiego i króla pruskiego do podpisania w Tylży (1807), na którym m.in. postanowiono, by utworzyć z ziem I (południowa część), II i III rozbioru pruskiego, Księstwa Warszawskiego. W Księstwie konstytucja była narzucona przez Napoleona, a ustrój wzorowany na francuskim. W 1808 roku wprowadzono Napoleoński Kodeks Cywilny. Księciem Warszawskim miał być Fryderyk August - władca saski. W kwietniu 1809 roku Austria rozpoczęła wojnę z Francją. Na pomoc Francji ruszyło wojsko Księstwa Warszawskiego. Dowiadując się o tym Austriacy, szybko wyruszyli na Księstwo. Doszło do bitwy pod Raszynem 19 IV 1809 roku, którą zwyciężyli Polacy, po której powiększono terytorium naszego państwa o III rozbiór Austrii. Dodatkowo, bitwa pod Wagram (5-6 VII 1809) zmusiła Austrię do podpisania kolejnego pokoju 14 X 1809r. Do wojny z Rosją sejm nadzwyczajny powołał ok. 100 tysięcy żołnierzy polskich. Stoczono bitwę pod Borodino (1812), po której Rosjanie wycofują się w głąb Rosji. Następnie wojska francuskie i polskie na czele z Napoleonem przegrywają bitwę pod Lipskiem (16-19 X 1813), w której Józef Piłsudski ginie. Wraz z wielką przegrana Napoleona, Polacy tracą nadzieję na odzyskanie niepodległości, a uzurpator zmuszony jest do abdykacji. Następnie trafia on na wyspę Elbę, na której miał panować do końca życia jako cesarz. Jednak po kilku miesiącach zbiega z Elby, aby ponownie walczyć w barwach Francji, ale w przegranej bitwie pod Waterloo 18 VI 1815 roku pogrzebał swoje szanse. Napoleon ponownie zostaje zmuszony do abdykacji i trafia na Wyspę Św. Heleny. Zmarł 5 V 1821r.
Kończąc moją wypowiedź, chciałbym przytoczyć Napoleona Bonaparte, który w pełni potwierdza, iż Napoleon był realistą: „Człowiek nie ma przyjaciół. Przyjaciół ma tylko powodzenie.”