streszczenie ostatniego rozdziału książki "Pinokio"

IV. Problematyka utworu.Utwór opowiada o dojrzewaniu dziecka. Pinokio to symbol urwisa o dobrym sercu. Pajacyk długo nie potrafi docenić miłości Gepetta oraz wróżki o błękitnych włosach; przede wszystkim chce czuć się wolny i miło spędzać czas. Nie liczy się z uczuciami tych, którzy są mu oddani. Za ten egoizm i kapryśność zostaje srodze ukarany. Spotyka go wiele nieszczęść. Dzięki swej bystrości wychodzi cało z licznych opresji i powoli dojrzewa. Żałuje swej lekkomyślności, nieodpowiedzialności, lenistwa. Coraz częściej przyznaje rację tym, którzy go przestrzegali przed nieposłuszeństwem, naiwnością czy wręcz głupotą. Potrzebuje długiego czasu, by stać się chłopcem dojrzale kochającym, odpowiedzialnym, pracowitym, chętnym do nauki. Wreszcie jednak dochodzi do takiego etapu w swoim życiu. Wówczas czuje się szczęśliwy.Przesłanie baśni jest jasne. Tylko posłuszne, pracowite i dobre dzieci są pociechą rodziców, a potem wyrastają na pożytecznych ludzi.Collodi pokazuje w swym utworze, że, niestety, nie wszyscy stają się dobrzy. Pinokio bowiem spotyka podczas wędrówki oszustów, którzy chcą okraść bliźniego (kot, lis) albo zbić majątek na jego naiwności (woźnica osłów). Ma do czynienia z ludźmi bezwzględnymi (dyrektor cyrku trenujący osiołka, nabywca osła-Pinokia, który czeka, aż zwierzę się utopi). Głupi i naiwni szybko zostają wykorzystani.„Pinokio” to utwór wyraźnie pełniący funkcje dydaktyczne. Najdobitniej świadczą o tym sentencje zawarte w tekście. Sentencje:„Biada dzieciom, które się sprzeciwiają swoim rodzicom i dla zachcianki porzucają dom rodzinny. Nigdy i nigdzie nie będzie im dobrze na świecie i prędzej czy później gorzko tego pożałują!” (słowa świerszcza, s. 14). „... nie należy się przyzwyczajać do zbyt wykwintnego jedzenia. Mój drogi, nigdy nie wiadomo, co może się zdarzyć na tym świecie. Takie czasy ...” (słowa Gepetta, s. 21). „... nie po wspaniałym stroju poznać pana, ale po ubraniu czystym i schludnym” (słowa Gepetta, s. 23). „Pamiętaj, że dzieci, które się upierają przy swoim, prędzej czy później tego pożałują” (słowa świerszcza, s. 37). „Mój chłopcze, głód to jeszcze nie powód, by przywłaszczać sobie cudzą własność” (słowa robaczka świętojańskiego, s. 59). „Strzeż się lenistwa. Lenistwo jest bardzo ciężką chorobą i trzeba się z niej leczyć od razu, od dziecka, bo kiedy już się jest dorosłym, wyleczyć z niej się nie da” (słowa wróżki, s.75). „... na dobrym uczynku nigdy się nie traci...” (słowa Gepetta, wspominane przez Pinokia, s. 84). „... chłopców, którzy nie chcą się uczyć i za nic sobie mają podręczniki, szkołę i nauczycieli, a chcą się tylko bawić i psocić, czeka niewątpliwie smutny koniec...” (słowa chłopca-osiołka, s. 101). „... wszystkie próżniaki, które za nic sobie mają książki, szkołę i nauczycieli, a spędzają całe dnie na zbijaniu bąków, muszą prędzej czy później zmienić się w końcu w małe osiołki” (słowa wiewiórki, s. 105). „Dzieci, które z całą miłością pomagają swoim rodzicom w biedzie i chorobie, zasługują na pochwałę i wielką miłość, nawet jeśli nie mogą być stawiane za wzór posłuszeństwa i dobrego wychowania” (słowa wróżki, s. 133).