Zagrożenia ekologiczne w moim miejscu zamieszkania i co należłoby zrobić by poprawić jego stan?

Wszystko co nas otacza, a więc organizmy roślinne i zwierzęce, woda, gleba i atmosfera, to podstawowe elementy środowiska. Człowiek budując nowe osiedla, drogi, zakłady przemysłowe niszczy tereny, na których wcześniej występowały rośliny i zwierzęta. Prowadząc nie przemyślaną, beztroską i rabunkową gospodarkę coraz bardziej niszczy przyrodę.Skażone środowisko zagraża zdrowiu człowieka, wywołując złe samopoczucie, choroby, a nawet może prowadzić do śmierci. Dla zachowania naszego zdrowia musimy chronić przyrodę. Od każdego z nas zależy jak będzie wyglądać nasze środowisko, czy będzie wokół czysto i przyjemnie.
Na początku swojego życia na Ziemi człowiek wędrował i żył w harmonii z przyrodą. Wtedy ekosystemy funkcjonowały prawidłowo. Krążyła w nich energia w sposób niezakłócony. Stężenie tlenu i dwutlenku węgla utrzymywało się na podobnym poziomie. Działalność przemysłowa powoduje znaczne nieprawidłowości w obiegu węgla i siarki, związana jest bowiem z reguły ze spalaniem surowców energetycznych. Przy spalaniu 1 kg węgla do atmosfery dostają się 2 kg CO. Dalszy wzrost zawartości tego gazu w powietrzu może doprowadzić do poważnych zaburzeń klimatycznych. Dwutlenek węgla gromadzi się w dolnych warstwach atmosfery, powodując wzrost średniej temperatury powietrza. Może to spowodować topnienie lodowców i podnoszenie się poziomu wód morskich. Zmienią się warunki życia roślin i zwierząt. Aby oddalić możliwie skutki efektu cieplarnianego, ważne jest byśmy pamiętali, że oszczędność energii to nie tylko sprawa naszych wydatków, ale ograniczenie zużycia węgla w przemyśle i zmniejszenie w powietrzu wzrostu stężenia CO.Ozon :stężenie ozonu przy powierzchni ziemi jest niewielkie, przy połączeniu z tlenkami azotu i węglowodorami powiększa się, przez co staje się szkodliwe.
Wyżej wymienione gazy tworzą kwasy, łącząc się z kroplami wody znajdującymi się w powietrzu (mokra depozycja) lub też opadają na ziemię tworząc kwasy na drzewach, w wodzie i glebie. Sucha depozycja zanieczyszczeń występuje zazwyczaj w pobliżu ich źródeł, natomiast mokra depozycja może mieć miejsce w odległości ponad 1000 km od miejsca jej powstania. Kwaśne deszcze nie dość, że zanieczyszczają powietrze, to mają również szkodliwy wpływ na roślinność, zwierzęta a także na człowieka.
Obok efektu cieplarnianego drugim, równie niebezpiecznym zjawiskiem jest tzw. ?dziura ozonowa?. W wyższej warstwie atmosfery - stratosferze występuje ozon, który tworzy warstwę wokół naszego globu i pochłania promieniowanie ultrafioletowe. W ostatnich latach warstwa ozonu zmniejsza się, bo rozkładają go różne gazy, takie jak tlenki azotu, czy tzw. freony używane w lodówkach i aerozolach. W miejscach silnego rozrzedzenia zwanych ?dziurami ozonowymi? nadmiernie przenikają promienie ultrafioletowe i docierają do powierzchni Ziemi. Nadmierne promieniowanie ultrafioletowe może spowodować wzrost zachorowań na raka skóry, przyśpieszenie procesu starzenia, choroby wzroku. Działa także szkodliwie na organizmy żywe we wszystkich ekosystemach, zaburzając równowagę biologiczną.Uprzemysłowienie i wzrost liczby ludności pogorszyły znacznie jakość powietrza. Rosnące zapotrzebowanie na energię uczyniło ze spalania główne źródło zanieczyszczeń atmosferycznych pochodzenia antropogenicznego.
Nad miastami unosi się fotochemiczny smog powstający w wyniku złożonych reakcji chemicznych pomiędzy różnymi zanieczyszczeniami, zachodzących z udziałem promieniowania słonecznego. W Londynie w roku 1952 mgły zawierające smog spowodowały śmierć 4000 ludzi. Główny składnik smogu ? ozon- okazał się na dużych wysokościach gazem chroniącym życie, jest natomiast prawdziwą trucizną, gdy gromadzi się w niskich warstwach atmosfery.
W latach osiemdziesiątych główne kraje Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju podjęły z powodzeniem działania prowadzące do zmniejszenia poziomu zanieczyszczeń atmosferycznych dzięki oczyszczaniu emitowanych gazów, redukcji zużycia energii w następstwie szoku paliwowego i zmniejszeniu zużycia węgla. Atmosferę chroni się także przez wzbogacanie paliw, oczyszczanie gazów spalinowych( np. odpylanie i odsiarczanie spalin), wykorzystywanie niekonwencjonalnych źródeł energii. Podjęto też znaczące wysiłki w odniesieniu do transportu, jednego z głównych winowajców zanieczyszczenia atmosfery. Na ogromnych obszarach Europy Wschodniej i w krajach rozwijających się nie nastąpiła widoczna poprawa jakości powietrza. W Europie Wschodniej znaczenie przemysłu ciężkiego a przede wszystkim brak odpowiednich przepisów powodują, że w wielkich miastach ?czarnego trójkąta? (Śląsk, Czechy, Zagłębie Ruhry) natężenie emisji dwutlenku siarki pozostaje nadal bardzo wysokie. W krajach rozwijających się przyczyną pogarszania się sytuacji jest przemieszczanie się na ich terytoria staroświeckiego, najbardziej zanieczyszczającego i zużywającego najwięcej energii przemysłu (stalowe, rafinerie) oraz ubóstwo środków na unowocześnianie produkcji. Jakikolwiek byłby kierunek ewolucji w zakresie usuwania zanieczyszczeń atmosfery, na całym świecie ich obecny poziom często przekracza maksymalne wartości usuwania zanieczyszczeń atmosfery, na całym świecie ich obecny poziom często przekracza maksymalne wartości ustalone przez WHO.
Następnym zagrożeniem są elektrownie.W ciągu roku zakład produkuje 10 600 gigawatogodzin. Stanowi to osiem procent całej krajowej produkcji. Określa się ją jako parową, kondensacyjną, pracującą w oparciu o węgiel kamienny.
Każdej doby do elektrowni trafia sześć czterdziestowagonowych pociągów wypełnionych węglem - w sumie 12 500 ton. Nad prawidłową pracą urządzeń czuwają specjaliści. Przestrzegają parametrów i reżimu technologicznego.
Zanieczyszczenie środowiska naturalnego może być jednym z najważniejszych zagrożeń wynikających z działalności elektrowni.Odpady stałe są problemem, z którym borykają się wszystkie kraje naszej planety. Źródłem odpadów jest po pierwsze przemysł, a po drugie miejsca zamieszkania i życia człowieka. Odpady przemysłowe, ze względów ekonomicznych, sładowane są często w sąsiedztwie źródeł ich powstawania. Dlatego wysypiska odpadów przemysłowych i hałdy są nieodłącznym elementem krajobrazu przemysłowego. Śmieci komunalne zasypują świat w zastraszającym tempie. W rejonach gęsto zaludnionych brakuje miejsc pod ich bezpieczne składowanie, eksploatacja większości śmietnisk komunalnych urąga podstawowym zasadom higieny sanitarnej,a procedura utylizacji śmieci pozostawia wiele do życzenia.
Zanieczyszczenia powietrza spowodowane są nie tylko przez elektrownie i duże zakłady przemysłowe, ale również powstają w komunikacji samochodowej, samolotowej, w paleniskach domowych.
Znaczenie wody w przyrodzie jest ogromne, bowiem życie każdego żywego organizmu uzależnione jest od dostępu do czystej wody. Jest ona potrzebna człowiekowi na co dzień, przemysł zużywa jej ogromne ilości, potrzebna jest w rolnictwie. Jedna osoba zużywa dziennie 200-300 litrów wody. Dla wyprodukowania 50 dojrzałych ziarenek zboża potrzeba 16000-18000 litrów wody. W fabryce dla wyprodukowania 100 kg papieru potrzeba 100000 litrów wody, a 1000 litrów - na wytworzenie 100 litrów benzyny.Stan dyspozycyjnych zasobów wody rozpatruje się nie tylko w aspekcie wzrastającego zapotrzebowania na wodę, ale także narastania wielkości ładunku zanieczyszczeń ścieków doprowadzanych do odbiorników, którymi są: rzeki, stawy, zbiorniki retencyjne, morza i oceany. Degradacja jakości wód obejmuje zmiany ich cech fizyko-chemicznych i biologicznych przez wprowadzenie do nich ogromnych ilości substancji organicznych i nieorganicznych, energii, czy substancji promieniotwórczych. Uniemożliwia to wykorzystanie zasobów wodnych do różnych celów związanych z działalnością i egzystencją człowieka. Zanieczyszczenia wód możemy podzielić ze względu na pochodzenie na naturalne (autochtoniczne) oraz antropogeniczne (alochtoniczne).Jeszcze mniej więcej do średniowiecza dominowały zanieczyszczenia wód pochodzenia naturalnego. Związane były głównie z rozwojem i obumieraniem wodnych organizmów roślinnych i zwierzęcych. Powodowane były także wypłukiwaniem pewnych substancji ze skał i gleb.
Wraz z rozwojem miast, a następnie ośrodków przemysłowych do wód zaczęto odprowadzać coraz więcej szkodliwych substancji.
Co to są ścieki? Ściekami nazywamy wody zużyte przez gospodarstwa domowe i zakłady przemysłowe, oraz wody opadowe spłukujące z powierzchni terenów miejskich i rolniczych, różnego rodzaju nieczystości. Ścieki zawierają bardzo dużo zawiesin łatwo opadających, zawiesin nie opadających, koloidów i związków rozpuszczonych. Występują w nich ponadto wirusy, bakterie, promieniowce i grzyby oraz jaja helmintów (robaków pasożytniczych). Surowe ścieki są mętne, o zabarwieniu brudnoszarym i zapachu fekalnym lub chemicznym w zależności od pochodzenia. Zgniłe ścieki mają barwę ciemnoszarą lub prawie czarną i są cuchnące od produktów powstających podczas gnicia. Obecnie głównymi źródłami zanieczyszczeń wód są ścieki komunalne (zawierające m.in. detergenty, mikroorganizmy chorobotwórcze) i przemysłowe (zawierające m.in. sole metali ciężkich, związki siarki i azotu). Poważny problem stanowi również rolnictwo, a dokładnie sposób stosowania nawozów organicznych. W licznych gospodarstwach rolnych nawóz jest wywożony po zbiorze zbóż pod rośliny okopowe, a następnie przyorany. Gleba pozostaje więc do wiosny bez okrywy ścierniskowej, a rozpuszczalne związki azotowe i fosforowe przedostają się w głąb gleby, stanowiąc źródło zanieczyszczeń wód podziemnych. Znaczne ilości zanieczyszczeń wód pochodzą również z transportu wodnego i lądowego. Wody będące szlakami komunikacyjnymi oraz wody występujące w pobliżu dróg i autostrad zawierają zwiększone ilości związków ołowiu, tlenków azotu, węglowodorów.
Do wód szkodliwe substancje przedostają się również na skutek depozycji zanieczyszczeń pochodzących z powietrza.
Skażenia wody spowodowane są przez wiele czynników. Niektóre z nich, spotykane również w naszym województwie, to m.in. : przedostawanie się do wód substancji odpadowych powstałych podczas produkcji przemysłowej w postaci ciekłej, stałej lub gazowej; skażenie wód metalami ciężkimi ( ołowiem, rtęcią, kadmem ) stosowanymi w przemyśle; gromadzenie się dużej ilości resztek organicznych, co może przyśpieszyć zarastanie zbiorników wodnych; chemizacja środowiska, poprzez świadome wprowadzanie do gleby substancji chemicznych w postaci nawozów sztucznych i środków ochrony roślin; brak oczyszczalni ścieków, spływania ich bezpośrednio do rowów, potoków rzek lub do gleby; nieracjonalne korzystanie z zasobów wodnych; przedostawanie się do wód gruntowych szkodliwych substancji z wysypisk śmieci. Problem dzikich wysypisk śmieci stanowi poważny problem w polskich lasach. Ciągle bardzo dużo ludzi żyje w przeświadczeniu, że odpady i niepotrzebne rzeczy lepiej wyrzucić do lasu niż płacić za ich wywóz. Wychodzą oni z założenia, że las należy do państwa, jest więc ?niczyj?, bez znaczenia jest że go niszczą i brudzą. Takie podejście sprawia iż w lasach możemy spotkać wszelkiego rodzaju śmieci, począwszy od papierów, butelek, na starych krzesłach, a nawet lodówkach kończąc. A przecież tak naprawdę lasy należą do nas wszystkich, są wspólnym dobrem. Służą wypoczynkowi, rekreacji, dostarczają wielu użytków ? borówek, malin, jeżyn, grzybów. W interesie nas wszystkich leży utrzymanie ich w czystości i dobrym stanie zdrowotnym.
Zasoby leśne danej gminy mogą być wielkim atutem przyciągającym turystów. Wiele osób, zwłaszcza z dużych miast poszukuje odpoczynku i spokoju na łonie natury. Nie wszystkie samorządy mają świadomość, jak dochodowym interesem może być agroturystyka. Zaśmiecając lasy mieszkańcy wiosek, które miałyby szanse przyciągnąć turystów pozbawiają się tej szansy. Kto będzie chciał spacerować po lesie, gdzie co kilka metrów leżeć będą śmieci?Nic tak nie działa na ludzi jak bodźce ekonomiczne. Trzeba więc powtarzać, że czyste lasy mogą przekładać się na zyski dla miejscowej ludności.W zaśmiecaniu lasów mają też swój niemały udział turyści. Nie stanowi dla nich problemu wyrzucenie byle gdzie pustej butelki, czy opakowania po jedzeniu. Oni przeszli już szlak, zobaczyli co chcieli i nie interesuje ich, że teraz przyjdzie tu ktoś inny, kto również chciałby zobaczyć las bez śmieci.Takie zachowanie jest efektem niskiej świadomości ekologicznej naszego społeczeństwa. Gwarantem właściwego podejścia do przyrody jest wyrabianie już od najmłodszych lat właściwych nawyków i zachowań. Teraz wiele ludzi wychodzi z założenia, że to oni są władcami świata. Las także jest dla nich i ma im służyć, mogą w nim robić wszystko, nawet urządzić śmietnisko. Zapominają, że oni tylko przez ten las przechodzą lub przejeżdżają, a w gęstwinie kryją się prawdziwi mieszkańcy tego królestwa ...
Ścieki zawierają liczne substancje pochodzenia naturalnego i technicznego o różnym stężeniu. Wpływy na obciążeń na wody stojące i płynące są zdecydowanie różne. Wody stojące: sadzawki, stawy i jeziora, są układami zamkniętymi, w wyniku, czego nie mogą one tak jak w przypadku wód płynących "pozbyć się" obciążeń, które do nich trafiły. Rzeki mają tę przewagę nad wodami stojącymi, że mogą odprowadzić substancje szkodliwe. Doprowadzone do wód ścieki wędrują przez rzeki, potoki do morza. Następstwem tego jest obciążenie mórz. Rozszerza się przy tym zanieczyszczenie związkami organicznymi, a także metalami ciężkimi. Metale ciężkie częściowo osiadają w strefie brzegowej, a częściowo przedostają się do łańcucha pokarmowego. Kumulują się one w organizmach stanowiących dalsze ogniwa troficzne. Ryby i inne zwierzęta morskie, które spożywa człowiek, zawierają pozostałości środków ochrony roślin, przemysłowych chemikaliów i metali ciężkich. W jeziorach zwiększona dawka odżywczych i organicznych związków pochodzenia ściekowego, przyśpieszają bardzo proces zarastania jezior glonami i ich rozmnażanie. W wyniku ich rozrastania światło nie dochodzi do głębszych warstw jeziora, ponadto zmniejsza się ilość tlenu potrzebnego do życia organizmom w wodzie, w wyniku tego następuje zwolnienie rozkładu obumarłych roślin i zwierząt, co prowadzi do starzenia się jezior. Objętość ścieków rośnie bardzo szybko. Najpowszechniej odprowadzane ścieki rolnicze to gnojówka. Jest ona bardzo niebezpieczna dla wód stojących i nie powinna być ona wpuszczana do nich. Wpuszczanie gnojowicy do wód może doprowadzić do całkowitego wyniszczenia ryb. Przy rozwiniętej masowej hodowli zwierząt rolnicy niewiedzą, co mają z nią zrobić i jak powinna być ona zużywana. W tym wypadku gnojowica zamiast być nawozem naturalnym staje się bardzo uciążliwym odpadem. Rolnicy nawożą gnojowicą puste pola, kiedy nie ma wegetacji jesienią i zimą, skąd spływają do jezior i rzek. Skutki są katastrofalne. Problemy ze ściekami są zjawiskiem towarzyszącym cywilizacji. Już w średniowieczu liczne zbiorniki wodne zmieniły się w cuchnące "kloaki" przez odprowadzanie do nich różnego rodzaju ścieków. Aby przeciwdziałać powstawaniu w naszych czasach cuchnących zbiorników wodnych buduje się oczyszczalnie ścieków. Ponieważ wody naturalne są w coraz większym stopniu zagrożone ściekami w ostatnim czasie prowadzi się uprzedmiotowione wysiłki, aby ścieki były oczyszczone a nie odprowadzane różnego rodzaju sposobami do wód.
Aby chronić naszą wodę przed ściekami z gospodarstw rolnych, oraz aby ograniczyć ich przepływ do wód gruntowych gospodarstwa rolne powinny:
- wszystkie produkowane w gospodarstwie odchody i odpady ciekłe przechowywać w specjalnych zbiornikach usytuowanych w odpowiedniej odległości od gospodarstw i granic zagrody wiejskiej,
- zbiorniki na odchody płynne zwierzęce powinny mieć ściany i dno nieprzepuszczalne oraz powinny być szczelnie pokryte płytą zaopatrzoną w otwór wejściowy i wentylacyjny lub pływającą po powierzchni szczelną pokrywa,
- dążyć do zmniejszenia ilości gnojowicy produkowanej w gospodarstwie poprzez racjonalizację ilości wody zużywanej do higieny pomieszczeń inwentarskich oraz ograniczenie wycieków z poideł, aby nie zwiększyć objętości masy, która będzie transportowana na pole,
- gnojówka, ewentualnie wraz z wodą gnojowa, może być przechowywana wyłącznie w szczelnych, specjalnie skonstruowanych zbiornikach,
- gnojowica powinna być tak zbudowana, aby nie była źródłem zakażenia ludzi i zwierząt, a także chroniła obornik przed wyschnięciem, ale jednocześnie nie powinna być zalewana przez wody deszczowe i podziemne,
- soki z pryzm kiszonkowych powinny być odprowadzane do własnych studzienek odciekowych, które są częścią składową silosów, w których składowana jest kiszonka,
- ścieki nie przyłączone do sieci kanalizacyjnej, a odprowadzane bezpośrednio do wód otwartych stanowią zagrożenie dla środowiska,
nie dopuszczać się nawożenia ściekami roślin przeznaczonych do spożycia na surowo.
Spośród wszystkich środowisk gleba jest najważniejszym środowiskiem na Ziemi. Żyją w niej reducenci, czyli organizmy rozkładające i mineralizujące resztki obumarłych roślin i zwierząt.
Do najważniejszych zagrożeń gleby należą : monokultury, które prowadzą do jej zubożenia; wycinanie lasów, pożary roślinności wzmagające erozję gleby, co prowadzi do pustynnienia obszaru; osuszanie obszarów i regulacja rzek obniża poziom wód gruntowych; zbyt mocne nawożenie; intensywny wypas bydła prowadzi do erozji; stosowanie chemicznych środków owadobójczych, chwastobójczych i grzybobójczych, zbieranie obszarów rolniczych pod budownictwo przemysłowe i mieszkalne.Do gleby dostają się także zanieczyszczenia z powietrza i z wód śródlądowych. Część z nich opada na glebę w postaci pyłów, inne takie jak tlenki siarki i azotu reagują z parą wodną zawartą w powietrzu. W wyniku tej reakcji powstają kwasy siarkowy i azotowy, które z wodą deszczową dostają się do gleby. Wszystkie wymienione zagrożenia dla wielu roślin i zwierząt oznaczają całkowitą utratę środowiska życia, co może prowadzić do ich zagłady.Kwaśne deszcze to wszystkie rodzaje kwaśnych opadów, tzn. kwaśne zanieczyszczenia powietrza, które mogą znajdować się w kwaśnym deszczu, mgle lub też w kwaśnym śniegu. Taki sposób transportowania na ziemię kwasów nazywany jest mokrą depozycją. Sucha depozycja to zanieczyszczenia transportowane bezpośrednio na powierzchnię ziemi jako gazy lub pyły bez absorbowania przez nie wilgoci.Kwaśne zanieczyszczenia powietrza są powodowane głównie przez cztery rodzaje gazów:Tlenki siarki: głównie SO2, który wydobywa się w czasie spalania paliw kopalnych tj. węgla, ropy, gazu ziemnego, jak również z wód morskich, wulkanów i rozkładu materii organicznej. Zanieczyszczenia te głównie są spowodowane przez huty, koksownie i elektrownie węglowe;Tlenki azotu: około 50% z nich pochodzi ze źródeł naturalnych,W Europie - tylko 10 % jest pochodzenia naturalnego. 90% wytwarza się podczas wysokotemperaturowego spalania paliw kopalnych np. w elektrowniach węglowych, koksowniach i w transporcie. Pestycydy to chemiczne środki ochrony roślin stosowane w rolnictwie. Pestycydy zwłaszcza polichlorowęglowodorowe, są szkodliwe ze względu na długi czas rozpadu i zdolności kumulowania się w środowisku oraz łatwość wchodzenia w szeregi troficzne. Do zbiorników wodnych dostają się w wyniku spłukiwania z opylonych lub opryskanych uprzednio roślin, wymywania z gleby oraz spływania ze ścieków zakładów produkujących te związki. Pestycydy powodują pogorszenie stanu sanitarnego wód podziemnych, działają toksycznie, naruszają procesy samooczyszczania się wód. W dużym stopniu przyczyniają się do eutrofizacji wód. Zanieczyszczenia pestycydami są trudne do usunięcia w procesie uzdatniania wody przeznaczonej do picia.
Wpływ pestycydów na organizm ludzki
Substancje czynne w pestycydach
Działanie
Chlorprofam
Powoduje uszkodzenie wątroby i nerek
Profam
Oddziałuje na układ nerwowy, środek rakotwórczy
Fumiganty bromowe
Oddziałuje na układ nerwowy
winklozolina
Objawi niespecyficzne
Glikofen, iprodion
Apatia, zaburzenia oddychania, brak apetytu, może być mutagenny
Ditiokarbaminiany
Mdłości, zaburzenia układu krążenia, potencjalny alergen
Bromki nieorganiczne
Oddziałuje na układ nerwowy
procymidin
objawy niespecyficzne,
Kaptan
Potencjalny kancerogen, teratogen i alergen, objawy niespecyficzne,
Dichlofluanid, eurapen
objawy niespecyficzne, potencjalny mutagen,
Etyloparation
Silna trucizna, potencjalny kancerogen i czynnik mutagenny, uszkadza układ nerwowy,
paration
Ostra trucizna, uszkadza układ nerwowy, powoduje zaburzenia porodu , wzroku,
Siarczan endosulfanu, endosulfan, tiodan, Betea-endosulfan, dikofol, kelfan,
objawy niespecyficzne, bóle głowy, dezorientacja,
chlorotalonil
Potencjalny kancerogen, alergen, osłabia aktywność, powoduje biegunkę i zaburzenia oddychania,
tetradifon
objawy niespecyficzne,
tolilfluanid
Zaburzenia oddychania i zachowania,
lindan
Potencjalny kancerogen, teratogen i alergen
folpet
Potencjalny kancerogen, teratogen i alergen
chlorpirifos
Oddziałuje na układ nerwowy, potencjalny mutagen,
fozalon
Oddziałuje na układ nerwowy,
dimetoat
Potencjalny czynnik mutagenny, wpływa na układ nerwowy,
difenyloamina
Zmiany w krwi i nerkach.

Rolnicy stosują nawozy mineralne a w szczególności azotowe, które mają im pomóc w uzyskaniu lepszych plonów. Powierzchnie uprawne mogą być wtedy lepiej zagospodarowane. Rolnicy jednak często "zapominają", iż zbyt duża ilość nawozów może też powodować szkody. Nawozy przedostają się do gleby i w ten sposób zanieczyszczają zarówno glebę jak i wody, gdzie przedostają się wraz z deszczem. Przeprowadzając systematyczne badania w czasie późnej zimy, wczesnej wiosny, a zatem w okresie topnienia śniegu, po silnych deszczach w lecie i jesieni, gdy duża ilość wody "wędruje" do powierzchniowych warstw gleby, wynika, że przechodzenie azotanów do wód gruntowych i powierzchniowych zwiększa się z roku na rok coraz bardziej. Zanieczyszczenie środowiska wodnego nawozem azotowym można nie tylko spowodować przez nieracjonalne ich stosowanie, ale również przez niewłaściwe składowanie nawozów oraz czyszczenie zagrody rolniczej. Nawozy mineralne w postaci płynnej i stałej powinny być przechowywane w oryginalnych opakowaniach lub w przystosowanych do tego celu zbiornikach, w magazynach lub pod zadaszeniem. Dopuszcza się przechowywanie tych nawozów w pryzmach uformowanych na utwardzonym i nieprzepuszczalnym podłożu. Załadunek i rozładunek nawozów stałych i przetaczanie nawozów płynnych muszą się odbywać w sposób wykluczający ich dostanie się na powierzchnię gleby. Przy nadmiernym obciążeniu wód nawozami azotowymi stacje wodociągowe tylko mają jedno wyjście: sprowadzić wodę mniej skażoną z odległych terenów.Wiele krajów zamierza zmniejszyć stosowanie nawozów, a w szczególności nawozów azotowych. Praktyka jednak dowodzi, że przez długi okres wytyczne te pozostaną jeszcze w świecie marzeń. Każdy rolnik powinien ograniczyć przedostawanie się z jego gospodarstwa nawozów azotowych do wód przez zastosowanie poniższych zasad:
- nawozy mineralne zawierające azot powinny być stosowane bezpośrednio przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego,
- należy unikać stosowania nawozów azotowych w okresie przedłużającej się suszy,
- na trwałych użytkach zielonych można stosować nawożenie azotowe do początku września, jeżeli temperatura we wrześniu będzie sprzyjająca dla wzrostu traw,
- aby uniknąć skażenia wód, nie należy stosować żadnych nawozów, jeżeli są przewidywane duże opady deszczu w ciągu najbliższych 48 godzin,
- nie należy przekraczać zalecanej dawki azotu,
- narzędzia używane do rozprowadzania nawozów mineralnych i organicznych powinny być w dobrym stanie technicznym, gdyż to zapewnia zastosowanie określonej dawki azotu,
- wysokość nawożenia należy dostosować do potrzeb pokarmowych rośliny w określonej fazie wzrostu, w konkretnych warunkach glebowych, które będzie gwarantowało plon optymalny ekonomicznie i bezpieczny ze względu na środowisko,
- dawkę nawozów azotowych należy podzielić na kilka części, zależnie od pobierania składnika przez rośliny. Pierwszą dawkę stosuje się przed siewem, sadzeniem roślin jarych lub w okresie ruszenia wegetacji roślin ozimych, a następnie w okresach intensywnego wzrostu roślin.
W życiu codziennym spotykamy się z zanieczyszczeniami środowiska, które stanowią odpady działalności człowieka. Odpady i zanieczyszczenia, zliczane do pierwszej grupy to te, które poddają się rozkładowi biologicznemu. Właściwe gospodarowanie tymi odpadami np. produktami oczyszczalni ścieków może mieć duże znaczenie ekonomiczne. Do drugiej grupy zaliczamy odpady i zanieczyszczenia nierozkładające się. Do nich należą : opakowania aluminiowe, odpady przemysłowe zawierające rtęć, cynk, ołów np. stłuczka z produkcji lamp rtęciowych, odpady z produkcji farb i lakierów zawierające m.in. kadm, arsen, rtęć.
Odpady pierwszej grupy mogą być wykorzystane, ale związane są z tym koszty budowy odpowiednich oczyszczalni w wypadku ścieków, całych systemów regeneracyjnych, a także zakładów przemysłowych wykorzystujących odpady jako surowce.
Ochrona przyrody, w ujęciu ustawowym, oznacza zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz odnawianie zasobów przyrody i jej składników, a w szczególności: dziko występujących roślin lub zwierząt; siedlisk przyrodniczych; siedlisk chronionych gatunków roślin lub zwierząt; zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia; roślin lub zwierząt, objętych ochroną na podstawie odrębnych przepisów; przyrody nieożywionej; krajobrazu oraz zieleni w miastach i wsiach.
Ochrona przyrody ma na celu:
utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów,
zachowanie różnorodności biologicznej,
zachowanie dziedzictwa geologicznego,
zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin lub zwierząt wraz z siedliskami poprzez utrzymywanie lub przywracanie ich do właściwego stanu,
ochronę zieleni w miastach i wsiach, w szczególności ochronę drzew oraz krzewów,
utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu siedlisk przyrodniczych, a także innych zasobów przyrody i jej składników,
kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody.
Ludzie użytkują bez umiaru: rośliny, zwierzęta, glebę, wodę, powietrze i minerały do wytwarzania prawie wszystkich potrzebnych produktów. Często doprowadzają do dewastacji i zniszczenia tych naturalnych zasobów. Ochrona przyrody oznacza rozważne wykorzystanie tych bogactw i ich ochronę. Oznacza to również obowiązek zachowania najpiękniejszych naturalnych fragmentów przyrody (rezerwaty).W chwili obecnej zachowanie życia w środowisku naturalnym i zasobów przyrody stanowi problem światowy. Zajmuję się tym m.in. Ekologia; jest to gałąź biologii badająca wzajemną zależność żywych istot i ich środowiska.Walka o ochronę środowiska jest niezwykle trudna, przede wszystkim dlatego, że przeciwnikiem są często potężne bogate korporacje. Przedsiębiorstwa zajmujące się pozyskiwaniem drewna bogacą się dzięki temu, że ludzie w nich zatrudnieni wycinają olbrzymie połacie lasów tropikalnych. Następnie farmerzy wypasają na uzyskanych w ten sposób terenach bydło i świnie, z których robi się później przetwory mięsne i wywozi głównie do krajów bogatych. Właściciele kopalni w poszukiwaniu cennych minerałów dewastują całe regiony po to, by zapewnić surowiec dla wielkich fabryk. Cały ten proceder katastrofalny w skutkach dla środowiska naturalnego, służy jedynie zaspokojeniu potrzeb stosunkowo niewielkiej w skali świata grupy ludzi zamożnych.Okazuje się, że głównym winowajcą niszczenia przyrody jest społeczeństwo.Wszyscy chcieliby oglądać piękne krajobrazy, przyrodę w jej naturalnym stanie, a jednocześnie zapominamy, że zniszczenia, jakie się dokonują są konsekwencją naszego konsumpcyjnego tryby życia. Nie ma już chyba na świecie ludzi, którzy nie wiedzieli by, że zanieczyszczenie środowiska wciąż rośnie, że globalne ocieplenie to fakt, że narastające góry śmieci to ogromny problem. Wciąż jednak jest tak wiele osób, które nie dostrzegają, że minimalnie zmieniając swoje nawyki, mogą naprawdę wiele zrobić dla środowiska, a nawet dla swoich portfeli. Gdy już to dostrzegą dochodzą do wniosku, że nie opłaca im się żyć ekologicznie, bo miasto/państwo nie stwarza do tego warunków, bo samemu nie zmieni się przecież świata. Istnieje jednak tyle form i sposobów oszczędzania świata, w którym żyjemy, że dla chcących nie jest to nic trudnego. A, że sami nie zmienimy świata, to trudno, ale jeśli ja żyję ekologicznie to mogę przekonać rodziców, opowiem o tym znajomym i jakoś to pójdzie dalej. Gdyby każdy myślał w ten sposób, zamiast lekceważąco machnąć ręką, już dawno moglibyśmy mówić, że to co robimy, to co robią pojedyncze osoby, ma wpływ na losy całego świata. Dlatego ważne jest abyśmy szanowaliśmy to co nam daje przyroda, nasze otoczenie bo kiedyś, gdy będziemy postępować tak jak postępuje wielu z nas, świat w którym żyje zniknie.Poprzez naszą niedbałość o środowisko.. Wiec wszyscy szanujmy ziemię, bo to ona daje nam plony pozwala nam na różnorakie uprawy. Gdy zaniedbamy ją nie będzie wydawać plonów. Odpłaci nam tym samym, co my jej dajemy. Bądzmy częścią czystego świata, nie pozwólmy niszczyć innym naszej matki Ziemi.

Eksperci wyróżniają w ostatnich latach główne rodzaje zagrożeń ekologicznych o globalnym charakterze:
1.rozprzestrzenianie się substancji toksycznych (metale ciężkie) nie dających się biologicznie rozłożyć chemicznych lub radioaktywnych,
2.niszczenie lasów i zakwaszanie akwenów wodnych przez trucizny przemysłowe (kwaśne deszcze),
3.zanieczyszczenie górnych warstw atmosfery przez chlorofluorowęglowodory, które powodują uszkadzanie warstwy ozonu (dziura ozonowa) i na skutek tego wzrost przenikania szkodliwych promieni ultrafioletowych,
4.efekt cieplarniany.
5.smog
Poza tym istnieje stałe skażanie powietrza przez inne pierwiastki i związki chemiczne oraz zapylenie, a także katastrofalny przyrost ilości śmieci. Szczegółowe problemy to zagłada lasów tropikalnych i doprowadzanie do masowego, przyśpieszonego wymierania gatunków.





GEOGRAFIA WOJEWÓDZTWA OPOLSKIEGO :

UKSZTAŁTOWANIE TERENU
Znaczna część województwa opolskiego leży na Nizinie Śląskiej. W jej skład wchodzą: Równina Opolska, Równina Oleśnicka, Równina Niemodlińska, Równina Grodkowska, Kotlina Raciborska, Płaskowyż Głubczycki.
Dominuje krajobraz równinny, który częściowo ukształtowany został podczas zlodowacenia środkowopolskiego.
Występują tu szerokie doliny rzeczne Odry i Nysy Kłodzkiej. Ku północnemu zachodowi teren obniża się.
Z kolei na południu i wschodzie województwa występują obszary położone już nieco wyżej, gdyż należą one do Przedgórza Sudeckiego.
Niewielki skrawek południowego obszaru położony jest w górach. Są to góry Opawskie (część Sudetów Wschodnich). Najwyższym szczytem regionu jest położona właśnie tu Biskupia Kopa (899 m n.p.m.).
Od wschodu obszar województwa wbija się klinem w skrawek Wyżyny Śląskiej ? Chełm. Jest to pas wzniesień z dolomitów i wapieni. Najwyższe wzniesienie to Góra Świętej Anny mierząca 400 m n.p.m.
Na północnym wschodzie ciągnie się Wyżyna Wodniacko-Wieluńska.

RZEKI I JEZIORA
Województwo leży całkowicie w dorzeczu Odry. Główne rzeki to: Odra, Nysa Kłodzka, Ścinawa, Osobłoga, Mała Panew, Stobrawa.
Aby wyregulować zmienne stany wód Odry, zbudowano trzy duże zbiorniki retencyjne. Są to: Jezioro Otmuchowskie i Jezioro Głębinowskie na Nysie Kłodzkiej oraz Jezioro Turawskie na Malej Panwi.
Przy zaporach powstały elektrownie wodne.

LASY
W województwie opolskim lasy stanowią 26,7% ogólnej powierzchni (średnia krajowa 28,4%). Najmniejsze zalesienie (6%) ma powiat głubczycki, gdzie żyzne gleby zostały wykorzystane przez rolnictwo.
Największym zalesieniem szczycą się powiaty: opolski (45,3%), strzelecki (41,3%) i oleski (35,5%).
Największe kompleksy leśne województwa to bory: Stobrawskie i Niemodlińskie. Dominuje drzewostan iglasty, głównie sosnowy i świerkowy.

TURYSTYKA
Turystów przyciągają głównie trzy sztucznie utworzone jeziora: Turawskie, Otmuchowskie i Glębinowskie. Znajdują się tam pola biwakowe i ośrodki wczasowe oferujące możliwość uprawiania sportów wodnych.
Osoby lubiące chodzić po górach mogą udać się w Góry Opawskie, gdzie utworzono park krajobrazowy.
Głuchołazy, Pokrzywna i Jarnołtówek to ośrodki, w których można wypocząć.
Miejscem pielgrzymkowym jest Góra Świętej Anny z zespołem klasztornym Franciszkanów i kaplicami kalwaryjnymi.
W miejscowości Łambinowice można zwiedzić Centralne Muzeum Jeńców Wojennych. W czasie II wojny światowej mieścił się tu obóz jeniecki.

UZDROWISKA
Położone w Górach Głuchołazy pełnią funkcje uzdrowiskowe.

TRADYCYJNA KULTURA LUDOWA
Wartością charakterystyczna dla województwa jest śląska kultura regionalna. W jej specyficznej gwarze przeplatają się elementy polskie, niemieckie i czeskie.

ZABYTKI I MUZEA
Największe skupiska obiektów zabytkowych znajdują się w Opolu, Nysie, Brzegu i Paczkowie.
Za najcenniejszy zabytek województwa uchodzi tzw. Śląski Wawel, czyli renesansowy zamek piastowski w Brzegu.

Inne obiekty warte zobaczenia:

kościoły gotyckie ? Nysa, Opole, Brzeg, Paczków, Namysłów, Głogówek
średniowieczny zamek ? Otmuchów,
zespół miejskich murów obronnych z basztami i bramami ? Paczków (zwany ?Polskim Carcassonne?)
renesansowe ratusze ? Brzeg, Głogówek, Paczków, Otmuchów
renesansowe zamki ? Brzeg, Niemodlin, Prószków, Głogówek
renesansowe i barokowe kamieniczki ? Opole, Paczków, Nysa, Brzeg
barokowe kościoły ? Nysa, Otmuchów
drewniane budownictwo sakralne ? rejon Olesna i Kluczborka

Muzea:
Muzeum Śląska Opolskiego ? Opole
Muzeum Piastów Śląskich ? Brzeg (na zamku)
Muzeum Wsi Opolskiej ? Opole-Bierkowice
Muzeum Czynu Powstańczego ? Leśnica; miejsce to upamiętnia powstania śląskie.

OCHRONA PRZYRODY, PARKI KRAJOBRAZOWE
Województwo opolskie ma parki krajobrazowe: Gór Opawskich i Góra Świętej Anny oraz duże obszary chronionego krajobrazu, obejmujące największe kompleksy leśne.
Wokół Opola oraz na prawym brzegu górnego biegu Odry występują obszary zagrożenia ekologicznego.

KLIMAT
Klimat województwa podlega wpływom oceanicznym. Lata są długie i ciepłe, zimy krótkie i łagodne. Pokrywa śnieżna jest nietrwała.
Dolina Odry jest jednym z najcieplejszych obszarów w Polsce.
Północno wschodnie tereny oraz południowy obszar położony wyżej nad poziomem morza są nieco chłodniejsze.
Okres wegetacji należy do najdłuższych w kraju. Wynosi on 210-225 dni.
Roczna suma opadów wynosi 600-700 mm.