Pasożyty (płazińce i obleńce) przystosowania, rozwój, zarażenie PROSZĘ NA DZIŚ! DAJE NAJ!

Robaki te, zwane są płaskimi ze względu na swe grzbietobrzuszne spłaszczenie ciała - nadaje to im symetrię dwuboczną. Całe ciało pokryte jest nabłonkiem, który zbudowany jest z jednej warstwy komórek. Jeśli dany osobnik żyje wolno - nabłonek posiada rzęski, które ułatwiają mu poruszanie się. Pod warstwą nabłonkową leży tkanka mięśniowa podzielona na warstwy - okrężną oraz podłużną. Płazińce nie posiadają jamy ciała, gdyż wnętrze - poza narządami - wypełnione jest tkanką parenchymatyczną, której komórki są ściśle upakowane. Takie upakowanie nadaje sprężystość oraz określony kształt ciała - zatem parenchyma pełni rolę podobną do szkieletu. Dzięki niej ponadto możliwy jest ruch płazińców poprzez wyginanie ciała, zależnie od skurczów mięśni.Układ pokarmowy jest bardzo prymitywny i działa podobnie do układu jamochłonów. Jednak wiele płazińców nie posiada jako takie przewodu pokarmowego, a wchłanianie odbywa się dzięki wchłanianiu przez powłoki ciała. Podobnie się m rzecz z układem oddechowym - nie występują tu żadne narządy. U pasożytów zachodzi oddychanie beztlenowe, a u osobników wolno żyjących wymiana gazowa następuje poprzez powłoki ciała. Przy takiej wymianie gazowej bardzo korzystne jest spłaszczone ciało.Układu krwionośnego także nie ma. Natomiast do transportu składników pokarmowych wykorzystywany może być układ pokarmowy (jeśli występuje) oraz specjalnie powstałe wpuklenia.Układ nerwowy ma dość prostą budowę - znajdują się w nim dwa zwoje głowowe i wychodzące z nich dwa pnie nerwowe. W układzie wydalniczym występują nefrydia, które odpowiadają za osmoregulację oraz usuwają zbędne ilości wody z organizmu. Z nefrydiów wychodzą kanaliki, które tworzą jeden wspólny kanał zbiorczy - dokładniejsza struktura zależy od gatunku.Układ rozrodczy ma złożoną strukturę. Większość płazińców jest hermafrodytami. Zapłodnienie jest u nich krzyżoweWIRKINależą do płazińców wolno żyjących. Zamieszkują głównie środowisko wodne, rzadko tylko można je spotkać na lądzie. Do poruszania się używają rzęsek na nabłonku. Ich ruch sprawia, że wokół ciała powstają nieduże wiry wodne, stąd wzięła się też ich nazwa. Większe wirki oprócz ruchów rzęsek wykorzystują także do lokomocji mięśnie ciała - wyginając się. Wirki posiadają jedną parę oczu. Wirki rozwijają się w sposób prosty - nie przechodzą przeobrażenia, a po wykluciu z jaja, młode wyglądem przypominają dorosłe osobniki.Jednym z przedstawicieli wirków jest wypławek biały. Jak sama nazwa wskazuje jego ciało ma kolor biały. Przez powłoki ciała jest dobrze widoczny przewód pokarmowy. Jest on zbudowany z gardzieli, która może być wysuwana oraz odgałęzień w postaci trzech jelit (które dalej także się rozdzielają na drobniejsze wypustki).Innym przedstawicielem jest wypławek czarny, którego barwa ciała jest ciemna. Jego oczy leżą na jaśniejszych plamach na ciele. Natomiast przewodu pokarmowego nie można zauważyć.Kolejnym przykładem wirka jest wielooczka czarna, która jest często mylona z wypławkiem czarnym. Jednak po bliższym przyjrzeniu się można zauważyć istotną różnicę w postaci dużo większej liczby oczu - jest ich aż 30.Wypławki generalnie preferują czyste, choć porośnięte roślinnością zbiorni

Przystosowania płazińców do pasożytnictwa: - są pokryte oskórkiem, - mają narządy czepne (przyssawki lub przyssawki i haczyki), - oddychają beztlenowo, - nie mają układu pokarmowego, - są obojnakami, - produkują miliony jaj. Przystosowania nicieni (obleńców) do pasożytnictwa: - są pokryte grubym oskórkiem, - mają warstwę mięśni umożliwiających ruch, - mają układ pokarmowy otwarty,  - wymiana gazowa zachodzi całą powierzchnią ciała, - produkują dziesiątki tysięcy jaj. Rozwój  Płazińce cechują się obojnactwem; każdy ich człon zawiera męskie jak i żeńskie narządy rozrodcze, zachodzi u nich samozapłodnienie. Płazińce produkują miliony jaj, co zwiększa szansę na przeżycie choć części potomstwa.  Większość nicieni jest rozdzielnopłciowa, występuje u nich dymorfizm płciowy (łatwo odróżnić samca od samicy na podstawie wyglądu). Składają dziesiątki tysięcy jaj, co, podobnie jak u płazińców, zwiększa szansę, że któreś z potomstwa przeżyje i trafi do żywiciela. Zarażenie: - drogą pokarmową (np. tasiemiec, włośnie - poprzez spożycie surowego mięsa zawierającego larwy pasożyta; owsiki), - przez nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej (np. glista ludzka, owsiki), - drogą oddechową (np. owsiki).