Samo słowo "mnemotechnika" to określenie ogólnych sposobów i technik zapamiętywania. Jean Dubuffet, Mnemotechnika, ekspresyjny figuratywizm? Kolaż?Trudno jednoznacznie określić technikę wykonania obrazu. To, co zwraca uwagę odbiorcy to ponaklejane na płótno różne obrazki, zdeformowane płody ludzkie, w powykrzywianymi twarzami. Dzieło nosi znamiona action painting, futuryzmu, ekspresjonizmu, o czym świadczą kontrastowe, ostre barwy (czerwień, czerń), mocna, gruba linia, a także prymitywizmu – dzieło przypomina pracę domową z plastyki wykonaną przez dziecko.Poszczególne elementy analizy:Kompozycja: nie ma określonej kompozycji, panuje generalny chaos, pomieszanie z poplątaniem: kolorów, figur, obrazów. Artysta łamie wszelkie zasady kompozycyjne: symetrii, rytmu i równowagi. Na obrazie dominują wspomniane ostre barwy, to one są dominanta kompozycyjną i stanowią klucz do odbioru dzieła. Autor nie posłużył się także perspektywą, można ewentualnie doszukiwać się perspektywy czołowej i kulistej – elementy są poprzykrywane jedne przez drugie.Przestrzeń obrazu to nakładanie na siebie różnych elementów – przedstawień zdeformowanych płodów, kolorowych linii, podstawowych figur geometrycznych – elementy te nie są uporządkowane.Brak jakiejkolwiek głębi, nie możemy wyróżnić poszczególnych planówPaleta barw: barwy jaskrawe, ostre: czerwony, czarny, biały, mocny niebieski. Obraz z początku wywołał u mnie uczucie obrzydzenia, spowodowane przedstawieniem zdeformowanych ludzkich płodów (trochę jak u Muncha). Poza tym, że przypomina pracę dziecka, jest także próbą zapisu stanu podświadomości, tego, co dzieje się w ludzkiej głowie, np. podczas procesu uczenia się, zapamiętywania, kiedy myśli i pojęcia wirują, a człowiek jest często tym przytłoczony i przerażony – jak twarze wspomnianych zdeformowanych postaci wyrażające szok i niemoc. Konteksty: malarstwo Nikifora, Picassa, inne dzieła Dubuffeta.
