a) Na początku nadano mu pewną energię kinetyczną (dokładniej: gumka z procy, która miała energię potencjalną sprężystości "oddała" mu ją), która stopniowo malała, bo kamień wykonywał pracę na rzecz oporów ruchu. Tracił on również wysokość (przyciąganie ziemskie) a więc tracił energię potencjalną. Tak więc na końcu [kiedy leży już na ziemi] kamień teorytycznie nie posiada ani energii potencjalnej, ani kinetycznej. Podczas lotu zwiększyła się [ niewiele ] natomiast jego energia termalna. Przez tarcie o cząsteczki powietrza wzrosła jego temperatura, a więc i energia termalna. b) Energia kinetyczna spada, a wzrasta jego enegia potencjalna. W szkole przez długi czas przyjmuje się [bo nie bierze się pod uwagę oporów ruchu] , że przyrost energii potencjalnej jest równy ubytkowi energii kinetycznej i na odwrót. Dzieję się tak do momentu w którym energia kinetyczna jest równa zeru i kamień zaczyna spadać. Podczas spadania energia potencjalna "przemienia" się w energię kinetyczną aż do momentu uderzenia o ziemię. podobnie jak w punkcie A kamień zyskuje również energię termalną. To są chyba te najbardziej znaczące przemiany.
