Wczuwam się z postać Zośki (Tadeusza Zawadzkiego) . Zastanawiam się już czy jestem w stanie dalej dźwigać ciężar tylu strat. Ciągle odchodzą bliskie mi osoby, a ja nie mam na to wpływu. Pomimo tego, że staram się jak mogę śmierć Rudego i Alka jest dla mnie ogromną tragedią. Dwoje przyjaciół opuściło mnie w tak młodym wieku ... Jednak odpowiedzialność za mój oddział nie pozwala mi się załamać i spocząć na laurach. Chcę walczyć, ale nie wiem czy dam radę sam temu podołać. Wiem na pewno, że nie poddam się, jeżeli chodzi o wyzwolenie ojczyzny, choćbym miał przypłacić cenę równą z tą, którą przypłacili moi najbliżsi. Moje marzenia mimo wszystko powoli zostają grzebane przez niszczycielskie ataki wroga. Oddziały mimo mojej ogromnej motywacji i stałego wsparcia są coraz słabsze. Moja niestabilność psychiczna też nie pomaga mi w pracy. Jestem zagorzałym patriotą, nie poddam się bez walki . Mam silny charakter i potrafię zachować swój stan wewnętrzny dla siebie. Ciągle myślę trzeźwo, chociaż nasza sytuacja jest coraz gorzej. Opuściły mnie marzenia o tym, że razem z przyjaciółmi będę świętował niepodległość Ojczyzny. Jednak nigdy nie opuszczą mnie myśli o tym, ze mogę ciągle walczyć w jej dobre imię.
