Geneza i cechy noweli jako gatunku literackiego.

Początki gatunku nowelistycznego przypadają jescze na czasy antyczne. Najstarszym ze znanych zbiorów nowelistyki greckiej były" Opowieści mileckie" Arystydesa Z Miletu(II-I w.p.n.e.). Nowela pojawia się zatem w okresie, kiedy posdstawowym gatunkiem epickim jest epos przedstawaijacy świat ludzki w ścisłej zależności od woli bogów. Dla eposu charakterystyczna jest oparta na wierzeniach mitologicznych motywacja fantastyczna(baśniowa). Nowela natomiast przynosi motywację zdecydowanie realistyczną, Jej rodowód przedpiśmienny to ustne opowiadania o jakiś niezwykłych wydarzeniach, tłumaczonych jdnak przyczynami najzwyklejszymi, dopstępnymi codziennemu doświadczeniu. Ów realistyczny charakter noweli sprawia, że nowela tworzy się w epoce antycznej, drugi- obok eposu- i odmienny do niego nurt. Ośrodkiem zainteresowania narratora staje się tu człowiek i jego sprawy zarówno codzienne jak i niezwykłe, ingerencja bogów, tak charakterystyczna dla eposu, w noweli znika niemal cakowicie. Nalezy jednak pamiętać, ze epoka antyczna przynosi zaledwie początki tego gatunku literackiego, i to początki ilościowo bardzo skromne.

Rozkwit noweli nastepuje dopiero w czasach późniejszych: w średniowieczu oraz w epoce odrodzenia. Rozwój form nowelistycznych wiąże się ściśle ze srodowiskiem mieszczańskim. Takie jest głownie pozaliterackie źródło nowożytnej noweli.
Źródła literackie oprócz wspomnianej już noweli antycznej stanowią: popularna w średniowieczu nowelistyka Bliskiegi i Dalekiego Wschodu, typowa dla owych czasów literalira hagiograficzna(żywot świętych) oraz kroniki. Oczywiście narracja nowelistyczna przetwarzała czerpane z nich elementy w bardzo swoisty sposób. Zapiski kronikarskie były materiałem autentycznym , opowiadały o wydarzeniach rzeczywistych, miały zatem wartość dokumentu; również żywoty świętych w przekonaniu opowiadaczy opierały się na wydarzeniach autentycznych. Natomiast w noweli zarówno autentyczne, jak i te pseudoautentyczne elementy przeobrażają się w fikcję literacką. Dla narratora przestaje być ważny autentyzm opowiadanych zdazreń i bohaterów, na plan pierwszy wysuwa się zagadnienie, w jakim stopniu ci bohaterowie i koleje ich losów mogą przykuć wyobraźnię odbiorcy, zainteresować czytelnika. Wykorzystuje on zatem co ciekawsze fragmenty kornik, wyodrębnia je w samodzielne całości, nie troszcząc się bynajmniej o ich dokumentalną wartość. Równie bezceremonialnie poczynano sobie z żywotami świętych, zmieniając dowolnie bohaterów i okoliczności wraz z opowieściami ewangelicznymi, które dostarczyły nowlei bardzo wiele motywów.

Dodaj swoją odpowiedź
Język polski

Środki stylistyczne i inne wyrażenia językowe-zbiór najpopularniejszych

Zdarza się często, że szukamy definicji jakiegoś pojęcia i jest nam trudno go znaleźć. Ja zebrałam część tych pojęć dotyczących przede wszystkim języka polskiego. Znajdziecie tu wiele środków używanych między innymi przez pisarzy-...

Dziennikarstwo

Gatunki dziennikarskie

Gatunki dziennikarskie:
1. GD to zindywidualizowane podstawowe struktury
2. pełniące im tylko właściwe zadanie w procesach komunikowania masowego
3. struktury te składają się z elementów tworzywa, formy, treści…
4. Występ...