Wykorzystanie fali elektromagnetycznej przez człowieka.

Fale elektromagnetyczne- zaburzenia pola elektromagnetycznego rozchodzące się w przestrzeni ze skończoną prędkością. Fale te są falami poprzecznymi, tzn. w każdym punkcie pola wektor natężenia pola elektrycznego E i wektor indukcji magnetycznej B są prostopadłe do rozchodzenia się fal elektromagnetycznych. Charakterystyczne dla tych fal są zjawiska interferencji, dyfrakcji, załamania oraz całkowitego wewnętrznego odbicia.
Fale elektromagnetyczne znalazły olbrzymie zastosowanie przede wszystkim w urządzeniach takich jak: radia, telewizja, radary.

Fale radiowe są to fale elektromagnetyczne wykorzystywane w łączności radiowej. Ze względu na długość fali (czy też częstotliwości) rozróżnia się poszczególne typy fal radiowych. Istnieją dwa podziały: tradycyjny i dekadowy zalecany przez Regulamin Radiokomunikacyjny. Fale radiowe o częstotliwości od 3- 1012 Hz (długości większej od 0,1mm) powstają przez wypromieniowanie energii z anteny nadawczej.

Światło jest to promieniowanie elektromagnetyczne (fale elektromagnetyczne) o długości zawartej w przedziale 380- 780 nm. Światło widzialne wywołuje wrażenia barwne, a światło białe jest mieszaniną świateł o różnej długości fal.

Promieniowanie X jest podobne do światła widzialnego, lecz o dużo większej energii. Promieniowanie to jest „przenikliwe” dla ciał o lekkich atomach. Cięższe atomy (np. metali) absorbują to promieniowanie, dzięki czemu widzimy nasze kości na zdjęciach Rentgenowskich. Wykorzystuje się je w medycynie (prześwietlenia i radioterapia nowotworowa).

Promieniowanie ultrafioletowe- choć jest niewidzialne, ma silne działanie fotochemiczne przy długości fali poniżej 300 nm powoduje już jonizację i jest zabójcze dla organizmów żywych. Znaczne ilości promieniowania ultrafioletowego emituje Słońce – Ziemię chroni przed nim warstwa ozonowa, pochłaniająca promieniowanie ultrafioletowe o długości fali poniżej 285 nm, a także powietrze, które pochłania całkowicie promieniowanie ultrafioletowe w zakresie ultrafioletu dalekiego.

Podczerwone promieniowanie, podczerwień, niewidzialne promieniowanie elektromagnetyczne, formalnie zaliczane do fal świetlnych, o długości fali od 760 nm do 2000 µm. Emitowane jest przez rozgrzane ciała. Wykorzystuje się je w badaniach strukturalnych (spektroskopia widma cząsteczek organicznych), w lecznictwie (diatermia), a także do obserwacji w ciemności (noktowizor, czujniki alarmowe) i w biologii. Promieniowanie podczerwone odkrył w 1800 F.N. Herschel.

Mikrofale, fale elektromagnetyczne znajdujące się w widmie pomiędzy falami ultrakrótkimi a podczerwienią (długość fali ? od 30 cm do 1 mm). Stosowane w radiolokacji, telekomunikacji satelitarnej i w urządzeniach grzewczych (np. kuchenki mikrofalowe). Do generacji mikrofal stosuje się specjalne lampy elektronowe (np. magnetron), masery lub generatory półprzewodnikowe (na bazie arsenku galu). W przesyłaniu mikrofal stosuje się falowody.