Makbet i jego żona wobec pokusy władzy - charakterystyka bohaterów.

W dramacie Williama Szekspira główną rolę w przebiegu wydarzeń odgrywają Makbet i jego żona Lady Makbet. Do okrutnych czynów prowadzi ich zgubna żądze władzy i przerost ambicji. Na początku utworu dowiadujemy się o chlubnych czynach Makbeta. Jest wyśmienitym wodzem, doskonałym strategiem, patriotą oddanym ojczyźnie i królowi i kochającym mężem. Makbet opływa w łaski króla, cieszy się z tego powodu i szanuje Dunkana jako łagodnego i dobrego władcę. Sytuacja zmienia się po przepowiedni czarownic. Według niej Makbet ma zacząć opływać w jeszcze większe łaski i zaszczyty, a w konsekwencji stać się królem. Makbet początkowo, jako człowiek rozsądny podchodzi do wróżby sceptycznie, wszystko się zmienia, gdy wróżba zaczyna się spełniać. Bohatera i jego żonę zaczyna opętywać zła ambicja i żądza władzy. Lady Mabet okazuje się kobietą silną psychicznie, dumną i nie podlegającą innym ludzkim uczuciom niż żądza. Makbet ma jednak skrupuły i rozterki, jest słabszy od swojej żony nie jest zdecydowany.

Na początku utworu bohater i Lady Makbet są postaciami o przeciwnych cechach charakteru. Są to jednak postacie dynamiczne, zmieniają się wraz z biegiem wydarzeń. I oto Makbet- człowiek szlachetny i delikatny staje się mordercą, a Lady Makbet- osoba o tak silnej psychice załamuje się i popada w obłęd. Jak do tego doszło?

Kiedy Makbet ze swoją żoną decydują że losowi trzeba dopomóc zabijając króla (przecież to najprostsze rozwiązanie) bohater ma jeszcze skrupuły, hamuje go zdrowy rozsądek i obawa ujawnieniem ich haniebnych czynów „Gdyby zabójstwo mogło nie mieć następstw, gdyby ta śmierć znaczyła tylko nasz Tryumf”, jednak demoniczna żona działa na jego ambicje „Gdy miałeś w sobie dosyć odwagi- tylko wtedy byłeś człowiekiem, więcej: mężczyzną”. Makbet popełnia zbrodnie. Zaczyna się łańcuch przyczynowo skutkowy. Po zabójstwie bohatera męczą wyrzuty sumienia, każdy szmer wydaje mu się złowieszczy, wszędzie węszy podstęp mający na celu ujawnienie zbrodniarza, boi się i to doprowadza go do obłędu i następnej zbrodni, której zresztą znów sam nie akceptuje. Makbet przeczy sam sobie.

Makbet traci wszelkie skrupuły, widzi że zabijać może i że zabijać jest łatwo, że jest to najprostszy i najlepszy sposób na utrwalenie władzy. Wyrzuty sumienia ustępują zobojętnieniu. Przyzwyczaja się do zbrodni i traktuje ją jako środek do osiągnięcia celu. Staje się okrutnym despotą, którego obchodzi już tylko własna pozycja, nie wzrusza go nawet śmierć ukochanej żony, o której zapomina. Zapomina że tę władzę zawdzięcza właśnie jej, że to ona zrobiła z niego króla. . . . i mordercę.

Co za kobieta robi ze swojego ukochanego męża mordercę? Jaka kobieta nie ma skrupułów. W tym małżeństwie nastąpiło odwrócenie ról- Makbet początkowo delikatny i wrażliwy, a jego żona- twarda i dumna, niezwyciężona. Lady Makbet nie jest typową kobietą, właściwie nie jest żadną kobietą. To ona popycha do wszystkich zbrodni, nie dręczą jej żadne wyrzuty sumienia, uważa, że tak ma być, że to wszystko się im po prostu należy. Jest opętana żądzą władzy, przerostem ambicji. Wizja rządzenia u boku męża, a może nawet zamiast męża (?), którym tak łatwo przecież manipulować sprawia, że nie jest w stanie o niczym innym myśleć. Wykorzystuje całą swoją inteligencję i pozycję aby zatuszować wszelkie ślady i pozbawić ludzi podejrzeń. Tłumaczy wszystkim dziwne zachowania męża powodowane wyrzutami sumienia. Lady Makbet nie uczestniczy bezpośrednio w zbrodni, wyręcza się swoim mężem, jest okrutna i wie jak zadziałać na męża żeby zrobił dokładnie to, czego ona od niego oczekuje. Jest fałszywa. . .

W swoim doskonałym planie osiągnięcia celu nie przewidziała tylko jednego. Jej słaby psychicznie mąż, opętany i zaślepiony rządzą władzy zaczyna ją od siebie odsuwać. Lady Makbet przestaje mieć wpływ na postępowanie swojego coraz bardziej obłąkanego męża, to doprowadza ją do szaleństwa. Ta zdecydowana, dumna kobieta nagle łamie się jak gałązka, nie jest w stanie znaleźć rozwiązania tej sytuacji i popełnia samobójstwo.

Utwór Williama Szekspira opowiada o tym co może z człowiekiem zrobić żądza władzy i ambicja. Dokładnie widać jak bohaterowie zamieniają się pozycjami i jak oboje tracą zdrowe zmysły. Ich początkowe charaktery nie wskazują na żadne predyspozycje późniejszych końców. Nikt przecież nie podejrzewałby Makbeta o taką zbrodnie. Szekspir doskonale zna ludzką psychikę i jest w stanie pokazać na co ludzi stać. Pokazuje do czego prowadzą niemoralne decyzje i przeładowanie człowieka złymi emocjami. Uwidacznia ponadczasowy problem zbrodni i kary za tą zbrodnię. Dla bohaterów utworu kara ta była równie okrutna co zbrodnia. Autor ukazuje, że każdy człowiek ma skłonności do despotyzmu i dokonywania wyborów, które nie mają racji bytu. Makbet i jego żona są bardzo skomplikowanymi postaciami, ich dusze pełne są ciemnych zakamarków i niespełnionych ambicji, wad z którymi trzeba walczyć. Są to bohaterowie potępiani za swoje zachowanie, bo nic nie usprawiedliwia tak okrutnej zbrodni.